Vrolijke witte kerst!

 

Kerstmis 2010, een echte witte kerst! Het is jaren geleden dat er zoveel sneeuw lag tijdens de feestdagen. De voorbereidingen verliepen dit jaar wat moeizamer door gladheid op de weg en de aanhoudende kou. Als echt zomermens voel ik me dan ook een beetje ontheemd de laatste tijd. Gelukkig kan ik sinds deze week beginnen met aftellen, de dagen worden gelukkig alweer langer.

Maar ondanks de winterse omstandigheden, die voor veel mensen juist ook een heleboel plezier betekenen, wil ik alle lezers van mijn blogs een hele fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar wensen.

Tot volgend jaar!

Centrumlast

Einde blauwe zone?!

Het straatbeeld van Mill wordt op dit moment gedomineerd door een hoge bouwkraan op de plaats waar het SCC moet komen. Zoals ik enkele weken geleden al schreef, vergelijk ik die locatie met een wond. Op dit moment een open wond. Inmiddels is ook het omliggende weefsel geïnfecteerd, de overlast van de bouwwerkzaamheden verspreidt zich als een rimpeling op het water na het werpen van een steen. De parkeerplaats aan de Julianastraat is duidelijk te klein. Grote vrachtwagens die de supermarkt moeten bevoorraden, kunnen nauwelijks de bocht nemen. De Kruidvat-vrachtwagen moet lossen in de Stationsstraat, maar kan er nauwelijks indraaien. De blauwe zone werkt wel, maar niet voor alle auto's (of moet ik zeggen bestuurders). Zoals ik het bekijk, zou een parkeerwacht aardig wat bekeuringen kunnen uitdelen als ze in de gaten houden hoe lang sommige voertuigen blijven staan. De parkeerschijf alsmaar 2 uur verderzetten, kan toch niet de bedoeling zijn van de maatregel.

En bovenop al die overlast, hebben we ook het weer niet mee! De winter heeft toegeslagen en door de sneeuwval zijn sommige straten gevaarlijk glad geweest. Volgens het schema van de gemeente zou er ook in de Julianastraat gestrooid worden, maar blijkbaar niet toen het echt nodig was. Ook aan de oproep van de gemeente om de eigen stoep (en dan bedoelen ze niet de 'privéstoep', maar het openbare trottoir of looppad voor de eigen deur) schoon te houden, wordt weinig of geen gehoor gegeven. Kortom , het was - en is nog steeds op sommige plaatsen - glad in Mill. Niet aantrekkelijk om erop uit te gaan.

Het is te hopen voor de winkeliers dat de inwoners van Mill toch willen komen 'Midnight-shoppen' aanstaande vrijdag. Aan het programma kan het niet liggen, dat belooft alleen maar leuke dingen!
Veel marktkramen, live muziek in de podiumtent in de Kerkstraat (Leo Josemanders, muziekschool Music Fun, muziekschool Paul van der Heijden, smartlappenkoor de Straetlappen en de blokfluitgroep van Sint Willibrord, allemaal uit Mill). In de Hoogstraat ook nog Mix For Music, een gezelschap in de stijl van Charles Dickens. En dan is er ook nog een lampionnenoptocht voor de kinderen die door Wim Vloet met accordeonmuziek zal worden begeleid.

Deze week op Lievendag's WeBlog: December

Over onze culturele toekomst

Vandaag waren wij in Den Bosch om gehoor te geven aan de oproep: 'Schreeuw om cultuur'! Op diverse plaatsen in het land verzamelden zich rond 14.00 uur cultuurliefhebbers die hun stem wilden laten horen als het om cultuur gaat. Cultuur met een grote en cultuur met een kleine c, van rijksmusea tot het nieuwe cultureel centrum, van Van Gogh tot Kees Bastiaanse, van het Concertgebouworkest tot Harmonie St. Willibrord uit Mill en alles daaromheen en ertussenin: wij mensen kunnen gewoon niet zonder kunst en cultuur. En dus moeten wij ons best doen om bestaande culturele voorzieningen te behouden, dat zijn wij als mensen aan onszelf verplicht.

Cultuur is niet iets wat alleen in een cultureel centrum plaatsvindt, cultuur is geen linkse hobby, cultuur is net zo belangrijk als eten en drinken, cultuur is overal om ons heen.

Op de website www.nederlandschreeuwtomcultuur.nl is het volgende te lezen, daar heb ik niks meer aan toe te voegen:

NEDERLAND SCHREEUWT OM CULTUUR bundelt de stemmen van allen die willen voorkomen dat er onherstelbaar wordt gesnoeid in kunst en cultuur.

• Cultuur verbindt mensen, is een publieke zaak en is voor iedereen, maakt slimmer en brengt welvaart. 
• Cultuur is heel breed. Iedereen komt er dagelijks mee in aanraking, via de muziekles van je buurmeisje, het optreden van de fanfare, maar ook de ontwerpers van alle mooie gebouwen en boekomslagen, de films in de bioscoop en de boeken die je leent in de bibliotheek. 
• Cultuur is van iedereen, cultuur is voor iedereen. Er gaan twee keer zoveel mensen naar het theater als naar het betaald voetbal, 4 miljoen mensen zijn lid van een bibliotheek, er zijn 8 miljoen actieve beoefenaars van amateurkunst en de musea krijgen 20 miljoen bezoeken per jaar. 
• Cultuur is van iedereen, cultuur is voor iedereen. Het is dus zeker geen hobby van maar een kleine groep mensen.
  Er wordt gesuggereerd dat kunst alleen voor de elite is, maar ook “Henk en Ingrid” gaan naar het theater of Nemo of Naturalis. Een 13% btw-verhoging raakt al het publiek want de toegangskaartjes worden duurder. Door te bezuinigen op cultuur en de btw op kaartjes te verhogen zal cultuur juist een elitaire tijdsbesteding worden en minder toegankelijk worden voor mensen met weinig geld.
• Cultuur is goed voor de economie. Bezoekers van theater, museum of festival geven niet alleen geld uit bij de kassa, maar ook bij de plaatselijke horeca, en als ze van ver komen, in hotels. De middenstand profiteert van culturele bezoeken. Voor de grote steden met een breed cultureel aanbod ligt de economische meerwaarde op 10%! De schade op lange termijn wordt geschat op 15 miljard! 
• Kunst stimuleert de kenniseconomie De creatieve sector is een grote aanjager van de kenniseconomie in Nederland. We staan wereldwijd bekend om onze creatieve manier van ondernemen. Nog wel, tenminste. Het sneuvelen van binnen- en buitenschoolse cultuureducatie en de verschraling van de wisselwerking tussen culturele,creatieve en traditionele ondernemers zal op termijn niet alleen een culturele, maar ook economische verarming van Nederland veroorzaken. Bekende ondernemers als Hans Wijers (Akzo Nobel) en Jos Nijhuis (Schiphol) bepleiten er niet voor niets voor om kunst en cultuur te sparen voor exorbitante bezuinigingen. 
• Cultuur wordt voor een deel door de overheid gefinancierd. Cultuur wordt nooit voor de volle 100% gesubsidieerd, maar wordt net als de spoorwegen en andere belangrijke publieksvoorzieningen voor een deel door de overheid meegefinancierd. Zo betaal je al jaren mee aan de huursubsidies waar je geen gebruik van maakt, de kinderopvang terwijl je geen kinderen hebt of cultuur terwijl je er nooit naar toe gaat. 
• Cultuur is in ontwikkeling. De culturele sector heeft de afgelopen jaren het ondernemerschap omarmd en heeft samen met het bedrijfsleven extra financiering weten te genereren. Deze ontwikkelingen moet de overheid op een positieve manier blijven stimuleren en niet ondermijnen. Er wordt nu regelmatig gesuggereerd dat uitvoerende kunstenaars of culturele instellingen maar moeten leren hun broek zelf op te houden. Veel culturele instellingen doen dit al voor een groot deel. Het zou onredelijk zijn om dat proces af te straffen door met meer dan 20% te bezuinigen, de btw te verhogen en investeringsmaatregelen af te schaffen. Minstens 60% van de uitvoerende kunstenaars werkt zelfstandig en zij kunnen niet anders worden gezien dan als inventieve en flexibele mensen.
  Het bedrijfsleven moet zich gesteund voelen door de overheid en geïnspireerd door de culturele instellingen wil men serieus bijdragen aan kunst en cultuur. Nu wordt bijvoorbeeld ook Joop van de Ende, die tientallen miljoenen heeft geïnvesteerd in het nieuwe DeLaMar theater in Amsterdam, door de regering afgestraft met 13% btw-verhoging.

Daarom waren er vandaag in 68 plaatsen in Nederland bijeenkomsten waar iedereen die ongerust is over de culturele toekomst van Nederland zich kon laten horen.

Maar ook 'stille' protesten zijn welkom, teken de petitie op: 

www.nederlandschreeuwtomcultuur.nl.

Deze week op Lievendag's WeBlog: Van alles wat...

Littekens

Een mooie vondst van een van onze dorpsgenoten om een (gratis Vistaprint?) spandoekje op te hangen aan de hekken van de bouwplaats van het nieuwe Sociaal Cultureel Centrum. Het spandoek roept op om de strijd te steunen, de strijd tegen dít litteken.

Maar wat verstaan wij onder een litteken? Volgens Van Dale is de definitie: "lit·te·ken het; o -s, -en teken dat ve genezen wond overblijft" Die definitie past perfect bij de oorspronkelijke spandoeken van de Brandwondenstichting die eerder aan de hekken hingen. Maar is het wel op de bouwplaats van toepassing? Wat is of was de wond?

Ik heb eerder het idee dat er voorlopig niet een litteken, maar een wond verschijnt met de bouw van het SCC in Mill. Een beschadiging van de kern van Mill (volgens Van Dale: "wond de; v(m) -en plaats waar het lichaam door een uitwendige oorzaak beschadigd is")

Maar natuurlijk begrijp ik wat de bedoeling van het spandoek — en het gebruik van het woord litteken — is. Ik kan me ook niet voorstellen dat het een aanwinst voor Mill is als op de bouwplek van nu een kolossaal modern gebouw verschijnt. Nu kunnen we nog door de hekken heenkijken en lijkt er nog wel ruimte, maar als het klaar is, is ook meteen al die ruimte opgevuld en wordt het stukje straat voor de kerk wel heel erg smal. Ook op de andere hoek ontstaat dan zo'n 'volgebouwd' dorpsgezicht. Dat wordt dan het centrum van Mill, een gebied midden in het dorp waar geen fatsoenlijke carnavalswagen meer doorheen kan. Een dorpskern waar geen plaats meer is voor de botsauto's of andere grote kermisattracties. Een beloofd plein dat absoluut niet groot genoeg is om het plein te noemen.

Ik ben bang dat er nog meer 'wonden' in Mill zullen ontstaan voordat het Centrumplan voltooid is. Het wordt afwachten of de littekens daarvan mooi zullen 'genezen'.

Deze week op Lievendag's weblog: Gehackt - Hacked - Gekraakt

Opgeruimd staat netjes

Nu wonen we al ruim 5 jaar in Mill en eindelijk krijg ik het gevoel dat we het een beetje voor elkaar hebben. Met het huis dan, bedoel ik. Het staat wel te koop, maar het onderhoud gaat gewoon door en dat kost soms veel tijd en inspanning. Veel tijd (en zin) hebben wij daar niet voor en daarom probeer ik al heel lang om daar wat hulp bij te krijgen. Mijn grootste wens, een hulp in de huishouding, is nooit gelukt en daar heb ik me inmiddels bij neergelegd. Maar voor de tuin hebben wij een fijne tuinman gevonden die regelmatig de boel komt bijhouden. Dat is een hele zorg minder.
Maar ook aan het huis zelf moet wel eens wat gebeuren. Zo hebben wij bijvoorbeeeld van de zomer erg veel last gehad van de heftige regenbuien. Ergens in de goot van het achterhuis zat blijkbaar een lek, maar wij konden het zelf niet vinden. Dat wil helemaal niks zeggen, want wij zijn geen experts op dat gebied. Vrijdag is de klus vakkundig geklaard. Tenminste dat hopen we, want in tegenstelling tot vorige maand, heeft het eigenlijk in oktober nog helemaal niet geregend. Intussen hebben wij ook al andere klussen bedacht die wij aan onze nieuw gevonden vakman gaan toevertrouwen.
Vandaag werd ik verrast door het bezoek van de glazenwasser. Hij kwam even kennismaken en het aantal ramen opnemen, zodat hij ze volgende week kan komen wassen. Dat is nog eens een hulp, want wij hebben op de begane grond 10 ramen plus een aantal deuren met bovenlicht die gelapt moeten worden. Daar komen er nog eens 5 bij op de bovenverdieping. De glazenwasser werd er enthousiast van, dat was leuk om te zien. Hij werd door mijn buurvrouw gestuurd. Ze vertelde me vorige week dat ze een glazenwasser zou gaan bellen en ik vond het een prima idee dat ze dat ook namens mij zou doen.
Wij deden niet mee met de openhuizendag afgelopen zaterdag, maar als er nu kijkers komen dan staat het huis er weer helemaal tip top bij.

Met het oog op een hopelijk snelle verkoop - je moet erin blijven geloven - ben ik vorige week ook bezig geweest met het opruimen van onze garderobe. Een van onze slaapkamers boven hebben wij ingericht als een inloopkast met veel (berg)ruimte. Dat betekent dat het niet zo opvalt als je niet meer gedragen kleding niet meteen weggooit, maar ergens in een hoek op een stapel legt. Inmiddels was die stapel behoorlijk gegroeid en na het opruimen van de kamer had ik een enorme hoeveelheid kleding verzameld waar ik afstand van wilde doen. Mijn stelregel bij het opruimen van kleren is dat ik het weggooi als ik vergeten was dat ik het had of als ik het al een jaar niet meer aan heb gehad. Voor de meeste kledingstukken golden allebei de redenen... Samen waren het ELF vuilniszakken vol. Wat een geluk dat net vorige week zaterdag de Stichting Millse Missievrienden een inzamelingsactie hield voor pater Konings. Wij een opgeruimde kamer en de stichting wat extra opbrengst.

Als laatste moet me nog even van het hart dat ik van de ene kant blij ben dat er eindelijk begonnen is met het centrumplan, maar dat ik aan de andere kant wel erg veel gemopper hoor over de situatie in Mill op dit moment. En dat is nog maar het begin. Een paar maanden geleden stond er op deze weblog een poll waarin ik me afvroeg hoe de mensen in Mill over het nieuwe plan denken. De meeste mensen die deze poll invulden vinden het jammer dat voor het nieuwe plan een aantal oude gebouwen in Mill gesloopt moeten worden en ze zijn bang dat het nooit afkomt. Dat klinkt niet erg positief, maar komt wel overeen met de opmerkingen die ik zo hier en daar hoor. En daar komt nu dan ook nog eens de onvrede over de verkeerssituatie bij. Of het nu de postbode is die bij mij aan de deur staat te klagen dat hij bijna niet met zijn bus voor de deur kan komen of de mensen in de kassarij bij de supermarkt, echt blij zijn ze er niet mee. Het gevoel dat het nieuwe sociaal cultureel centrum van ons allemaal wordt, leeft nog absoluut niet.

Deze week op Lievendag's weblog: Opeens is het oktober... 

Na de kermis

Na de kermis in Mill blijven er altijd wel wat 'herinneringen' in onze tuin achter. Bedoeld of onbedoeld, dat is meestal niet helemaal duidelijk. Het nog bijna volle blikje bier met bijbehorend (plastic) glas stonden heel uitnodigend op het muurtje dat onze tuin van de straat scheidt. Alsof er zojuist iemand even opgestaan was en zo dadelijk terug zou komen om het op te drinken. Maar 's ochtends vroeg als je de hond uit wilt gaan laten, heeft zo'n blikje niks uitnodigends meer en moet het gewoon opgeruimd worden. Net zoals de verpakking van een 'erotic toy' die niets aan duidelijkheid te wensen overliet. Ik wist niet dat ze tegenwoordig op de kermis dat soort prijsjes uitdeelden, ik hoop maar dat het niet bij het touwtrekken gewonnen kon worden.

Heel eerlijk gezegd weet ik helemaal niet of er wel een kraam op de kermis stond waar je aan een touwtje mag trekken en waar het bord 'altijd prijs' prominent aanwezig is. Als kind vond ik dat het mooiste op de kermis, dat je bij sommige kramen 'altijd prijs' had.
Behalve de restanten in onze tuin heb ik niet zoveel van de kermis gezien. Niet omdat ik niet in de gelegenheid was of geen tijd had, wel omdat ik sinds mijn kinderjaren helemaal niks meer om kermis geef. Omdat we er zo dichtbij wonen, hoor en zie ik er natuurlijk wel iets van, maar dat is dan ook meteen genoeg. Het is leuk om alle blije mensen langs mijn raam te zien lopen, onderweg naar de kermis. Kleine kinderen die vol vertrouwen met hun handje in de grote hand van hun vader en gezonde spanning op hun snoetjes naar de kermis lopen. Tienermeisjes die giechelend in groepjes op weg zijn naar wat een spannende middag of avond moet worden. Opa's en oma's met kleinkinderen, jonge ouders voor het eerst met hun peuters, het is zo ongelooflijk leuk om dat alles van een afstandje te bekijken. Van werken komt die kermisdagen niet veel, vanuit mijn plekje achter mijn pc droom ik graag weg om in gedachte een stukje met de kermisgangers mee te wandelen. Dat is mijn kermis en daar geniet ik van.

Nu de kermis is afgelopen, gelden de blauwe parkeerzones in Mill. Dat wil zeggen dat er niet meer de hele dag dezelfde auto's voor ons huis geparkeerd staan. Eigenlijk vind ik dat wel een vooruitgang, dat geeft na de kermis toch nog wat afleiding als ik tijdens het werken even naar buiten kijk. Ook het parkeerterrein aan de achterkant van ons huis is behoorlijk opgeknapt, er kunnen zo ook veel meer auto's staan. Het ziet er in ieder geval een stuk opgeruimder uit.
Dat is ook fijn als er weer eens belangstellenden naar ons huis komen kijken. Ondanks dat we niet meedoen aan de open dag op 9 oktober aanstaande, hopen we dat er binnenkort toch eens wat gaat gebeuren op onze eigen huizenmarkt. Prachtig huis te koop voor redelijke prijs tegen ongelooflijk lage rente!. Volgend jaar met Mill kermis mag er iemand anders van de voorbijgangers genieten, dat zou jij kunnen zijn!
Voor meer info, klik hier! Wacht niet op een open huizendag, bij ons mag je altijd komen kijken.

In maart deden wij wél mee met het Open Huis, maar ons pand staat nog steeds te koop...


Deze week op Lievendag's Weblog: De tijd vliegt en wij zijn onze eigen piloot...

Groeten uit Stuttgart

Hauptbahnhof Stuttgart 1912, ontwerp van Architect Paul Bonatz

De helft van de week was ik niet in Mill, donderdag en gisteren was ik in Kiev en sinds gisteravond in Stuttgart. Nog even, want we komen al weer bijna naar huis.
Stuttgart is een redelijk gote stad, vooral bekend van het Mercedes-Benz Museum of voor de liefhebbers: van het Porsche Museum. Wij zien daar allemaal niks van, maar zijn voor een conferentie op de Hohenheim Universiteit.
'Alles net' is de Duitse uitdrukking die het beste past bij mijn gevoel over ons verblijf hier. Treinen rijden op tijd en zien er schoon uit (ik was vanmiddag even op en neer naar de stad), de zon schijnt en overal zitten vrolijke mensen op terrassen en in het park. Gisteravond heel erg lekker gegeten, heel erg Duits ook. Lees daarover - en over Kiev - meer op Lievendag's Weblog

Definitief Ontwerp van het Sociaal Cultureel Centrum te Mill, met blik op de Kerkstraat.
Impressie overgenomen van www.hansverheijen.nl

Het deed me trouwens groot genoegen toen ik deze week las dat de Stichting Myllesheem ook helemaal niet zo blij is met ons nieuwe Sociaal Cultureel Centrum in Mill. Niet met de plek en niet met het uiterlijk ervan. Ze betwijfelen zelfs het nut ervan. In de laatste regels van hun brief lijkt het wel of ik mezelf hoor: "Zou, als een referendum gehouden zou zijn, de meerderheid van de inwoners gekozen hebben voor deze locatie. Of überhaupt voor een SCC? Geluiden die ons bereiken duiden daar niet op. Wat wij horen is dat men zich afvraagt waar men in godsnaam mee bezig is.."
Dit klinkt niet erg vrolijk en ik vraag me met de Stichting Myllesheem af of Mill wel blij wordt van zo'n nieuw - te - modern centrum.

Station Mill Centraal

Klik op de afbeelding voor een digitale verrassing

Twitter, Facebook, LinkedIn, Hyves. Allemaal sociale media sites waar druk gebruik van wordt gemaakt. Sinds kort kunnen ook de nieuwsitems van www.inmill.nl getwitterd worden. Onder ieder artikel staat een Tweet button om snel een link te maken die je vervolgens het web op stuurt. Maar behalve door Mosstime (een Millse 'Tweep' die je kunt volgen), zie ik er nog niet veel van terug. Het kan natuurlijk ook zijn dat ik als Tweep de verkeerde mensen volg via mijn Twitteraccounts (StationMill, rikidekiki en tekstetc), ook al heb ik alle 3 die accounts de hele dag open staan op Tweetdeck. Via dat programma volg ik ook al mijn 'vrienden' op Facebook en zakenpartners op LinkedIn. Wat dat betreft zou je het hier Station Mill Centraal kunnen noemen.

Maar wat ik me nu eigenlijk afvraag, is hoe digitaal de inwoners van Mill eigenlijk zijn. Hoe druk is die digitale snelweg hier? Hoe vaak gebruiken 'wij' die sociale media sites?
Een klein onderzoek op #Mill leert mij dat er een Facebook pagina is voor Mill en Sint Hubert (klik hier), maar nog zonder vrienden. Er is ook een pagina enkel voor Mill (klik hier), zonder vrienden, maar je vindt er berichten waarin het woord Mill voorkomt. En warempel, daar word ik door Facebook toch tot de vrienden van Mill gerekend.
Er is een Hyves pagina (http://millcity.hyves.nl) waar je 775 vrienden van Mill vindt en ook op www.linkedin.com kom je na enig zoeken mensen uit Mill en directe omgeving tegen.

Er kan dus voorzichtig gesteld worden dat Mill redelijk digitaal is, alhoewel de mogelijkheden nog wel beter benut zouden kunnen worden. Zit de voetbalclub al op Twitter? De handbalclub? Geen Juliana Mill of MHV'81 te vinden daar. De politieke partijen? In navolging van de landelijke twitterende politici - en die zijn er echt héél veel - is er op dat gebied weinig activiteit in Mill. Ook de gemeente zelf mis ik op Twitter. In navolging van de grote steden zou de gemeente hier korte, luchtige nieuwsberichten het web op kunnen sturen. De gemeentes Cuijk en Boxmeer hebben dat al wel begrepen.

Waarom nou dit verhaal over digitaal verkeer in Mill? Omdat het mijn vak raakt. Als tekstschrijver voor zowel papieren als digitale media ben ik iedere dag bezig met 'netwerken'. In Real Life (IRL= 'in het echt') en via diverse Uniform Resource Locators (afgekort URL's) maak ik kennis met mensen over de hele wereld. Daarbij vroeg ik me af hoeveel mensen ik na ruim 5 jaar wonen in Mill heb leren kennen. Dat is niet te tellen, dat zijn er heel veel. Dat varieert van 'van gezicht kennen' tot 'echte vrienden'. En of het nou IRL of per URL is ontstaan, echte vrienden bestaan echt.


Deze week op Lievendags Weblog: Plezant Vlaams

Groeten uit Barcelona

Wij zijn even aan het barre weer in Nederland ontsnapt. Voor een paar dagen vertoeven wij in Castelldefels, een strandplaats ten zuiden van Barcelona. Dat klinkt heel erg geweldig - en dat is het ook - maar we zijn hier vooral voor zaken (8^th Meeting ISAPP (International Scientific Association for Probiotics and Prebiotics). Dat we daar ook wel eens aan willen ontsnappen, lees je deze week op Lievendags Weblog: Treinen in Spanje.

We hopen dat het snel beter weer wordt in Nederland, want anders kan onze tuinman het gras helemaal nooit meer maaien en wordt het nog langer. Misschien kan iedereen die zo hartstochtelijk om regen gevraagd heeft nu vurig bidden voor mooi weer. Dan krijgen we wellicht nog een mooie nazomer, dat is ook goed voor de tuin. Dan kun je er namelijk heerlijk in zitten.

Voor iedereen die de poll over het centrumplan nog niet heeft ingevuld, dat kan nog in de blog hieronder of ga naar: Will Mill een nieuw centrum?

Wil Mill een nieuw centrum?

Toen er een paar maanden geleden graafwerkzaamheden werden verricht op het plein voor het gemeentehuis, dacht ik dat het eindelijk begonnen was. De start van het Centrumplan Mill. Maar toen we van vakantie terugkwamen, stonden er gewoon weer auto's geparkeerd en was er nergens meer enige bouwactiviteit te ontdekken. Af en toe stond er dan ergens zo'n optimistisch stukje over de geweldige plannen voor het centrum van Mill in de krant of op het web, maar concreet gebeurt er nog niks.
Maar toen las ik begin van de week in de krant dat er direct na de kermis in het centrum van Mill - en dus ook in een gedeelte van de Stationsstraat - een blauwe parkeerzone wordt ingesteld. Fijn dat je dat als bewoner van deze zone in de krant moet lezen, dacht ik nog.
Een paar dagen later kregen we een brief in de bus met dezelfde mededeling, als communicatiedeskundige vind ik dat een toch wel een flater van de gemeente. Als je je bewoners tevreden wilt houden, moet je ze niet achteraf gaan inlichten. Dat wekt geen vertrouwen.
Zou het ook zo gaan met het stuk grond dat de gemeente van ons 'afsnoept' op de 'voorgestelde tekeningen' van het centrumplan? Wij hebben al enkele keren de verzekering gekregen dat met alle betrokken bewoners gepraat zal worden voordat op of naast de betreffende percelen daadwerkelijk begonnen wordt met (slopen en) bouwen. Wij hopen maar dat we dat dan ook niet in de krant hoeven te lezen of er achteraf bericht van krijgen. Maar laten we eerst maar eens de bouw van het Cultureel Centrum afwachten. Als het geld nog niet op is als dat klaar is, is het tijd genoeg om ons weer zorgen te gaan maken.

Voorlopig hoor ik vooral sceptische geluiden als het over het centrumplan gaat. Ik moet de eerste Millenaar nog tegenkomen die er echt enthousiast over praat. Maar misschien ben ik gewoon nog niet de juiste mensen tegengekomen. Eigenlijk ben ik wel heel benieuwd naar de mening van Mill. Laat me weten wat jullie ervan vinden en vul de poll hieronder in (lekker anoniem ;-)

polls & surveys

Deze week op Lievendags Weblog: Afwisseling genoeg

Mijl op Zeven

Een mooie uitdrukking 'Mijl op Zeven', waarvoor mooie verklaringen gegeven worden. De eerste (gevonden op Bastienne Media): 'Een mijl op zeven: een lange omweg om je doel te bereiken. Het bekende spreekwoord komt volgens de bewoners rond de Peel, uit deze streek. De enige weg van het Brabantse Deurne naar het Limburgse Sevenum liep via Meijel, een grote omweg om de moerassen heen. Via Meijel naar Sevenum dus. Een toepasselijk thema voor een lange twee-daagse tocht door de Brabantse en Limburgse Peel.', spreekt mij het meeste aan, maar wordt tegengesproken door de grote spreekwoordendeskundige F.A. Stoett: 'De uitdrukking moet worden begrepen als een mijl niet op vier maar op zeven ‘vierde delen’ nemen, dus de weg die men te gaan heeft met drie ‘vierendelen’ ( driekwart) op elke mijl verlengen door om te lopen.'
Uit allebei de verklaringen komt in ieder geval duidelijk naar voren dat er van een flinke omweg sprake is. En dat is nou precies de reden waarom ik vandaag aan de uitdrukking Mijl op Zeven moest denken.

Deze week ging ik twee keer met het openbaar vervoer naar de Randstad, dinsdag naar Amsterdam en op donderdag naar Nieuwegein. Omdat het station van Arnhem voorlopig onbereikbaar is, is de snelste manier via Cuijk en Nijmegen onmogelijk geworden. Via die normale manier is de reistijd ongeveer 2½ uur en moet je 3 keer overstappen (bus van Mill naar Cuijk, trein naar Nijmegen, trein naar Utrecht, sneltram naar Nieuwegein). Dat is op zich al Mijl op Zeven! Vandaag moest ik omreizen vanwege de verbouwingen in Arnhem en koos daarom voor de route met de bus naar Den Bosch. Dat is eerst met de bus van Mill naar Uden, daar overstappen op lijn 160 naar Den Bosch om vervolgens met de trein naar Utrecht te reizen waar ik weer moest overstappen op de sneltram naar Nieuwegein. Ik moest nu ook 3 keer overstappen, maar in tijd was ik nog eens 15 minuten extra kwijt. Gelukkig had ik nergens last van vertragingen en verliep de reis verder zonder problemen. Een lekker dik boek zorgde voor de nodige afleiding en het is ook heerlijk om je te laten rijden.

Dat was dinsdag een heel ander verhaal. Toen ging ik met een vriendin op NS Zomertoer naar Amsterdam. De Nederlandse Spoorwegen maken flink reclame voor deze voordelige manier van reizen: met 2 personen een dag onbeperkt reizen in de 1^e klas voor maar € 45 (online besteld zelfs voor maar € 40!). Daarom reed ik dinsdag eerst met de auto naar Deurne waar ik samen met mijn vriendin in de trein naar Eindhoven stapte. So far so good. In Eindhoven begon de ellende met flinke vertraging en een trein die niet verder reed, waardoor we in een overvolle volgende trein gepropt werden. Ook in de 1^e klas was het afgeladen vol, maar gelukkig konden we nog net 2 plaatsen vinden. Dat was wel anders tijdens het 2^e gedeelte van de reis, van Utrecht Centraal naar Amsterdam moesten we blijven staan. In de 1^e klas, dat wel. Uiteindelijk kwamen we met een half uur vertraging aan op Centraal, totale reistijd voor mij - inclusief de autorit van Mill naar Deurne - 2 uur en 3 kwartier!
Natuurlijk had ik ook met de auto naar Nieuwegein kunnen gaan (ongeveer een uur rijden), maar dat was in praktische zin niet handig vandaag.
En van ons uitstapje dinsdag was de treinreis een wezenlijk onderdeel, de NS Zomertoer doe je nou eenmaal niet zonder de trein!

Wat we in Amsterdam en Nieuwegein gingen doen, lees je op
Lievendags Weblog!
Deze week op IMMUUN: Overgevoelig (deel 2)

Huizenmarkt

Deze week is het weer vakantiejaarmarkt in Mill. Met honderden kramen langs een bijna 2 km lang parcours hoopt de Stichting Activiteiten Mill weer tienduizenden bezoekers naar Mill te lokken. Hopelijk werkt het weer mee, want niks zo erg dan lege, natte straten tijdens een evenement dat bedoeld is voor een zonnige zomerdag.
Ook in de Stationsstraat staan ieder jaar tientallen kramen en slenteren veel mensen die vooral kijken en af en toe iets kopen. Zo hoort het ook te gaan op een markt.

De huizenmarkt in Mill trekt echter niet zoveel bezoekers. Dat ervaren wij aan den lijve.
Wij proberen al enige tijd ons huis te verkopen, zodat we uit kunnen gaan kijken naar een geschikt pand in onze toekomstige woonplaats Den Bosch. In het begin zijn er wat kijkers geweest, maar het laatste jaar blijft het erg stil op 'de markt'. Dat is niet alleen bij ons zo, maar volgens de makelaar geldt dat voor alle huizen in ons prijssegment. Aangezien wij dat zelf ook kunnen constateren omdat er meerdere huizen in onze directe omgeving te koop staan, moeten wij dat helaas wel geloven.
In de kranten lees je de laatste tijd dat allerlei markten weer opbloeien en dat de economie weer groeit. Wij hopen nu maar dat dat ook invloed zal gaan hebben op de huizenmarkt in Mill.

Daarom doe ik hier een oproep aan alle bezoekers van de vakantiejaarmarkt in Mill: geef ons huis wat extra aandacht. Slenter niet gedachteloos voorbij, maar bedenk hoe het zou zijn om midden in een dorp als Mill te wonen. Je kunt lopend alle boodschappen doen, maar de rust van het platteland is slechts 5 minuten fietsen van je verwijderd. Overdag is het een gezellige drukte in de straat, maar 's avonds en in het weekend is het er volkomen rustig. Behalve wonen is ons pand zeer geschikt voor een bedrijf aan huis, er is ruimte genoeg voor een kantoor of zelfs een klein winkeltje. En het mooie is dat daarvoor geen aparte vergunning hoeft te worden aangevraagd, daar hebben wij al voor gezorgd!
Meer informatie hierover vind je op verschillende websites (VandeVen, Funda en Station-Mill.nl). Bekijk ze allemaal om een zo compleet mogelijk beeld te krijgen. Stuur de links door als je iemand denkt te kennen die geïnteresseerd is!

Deze week op IMMUUN: Guns, Germs and Steel
Op Lievendags Weblog: Komkommertijd

Alweer onderweg

Ook vorige week waren we vooral niet in Mill.
We waren eerst op een congres in Parijs en gingen meteen door naar Aberdeen.
Alles voor de wetenschap!

Deze week op Lievendags Weblog: Alles weer normaal

Wij waren er even niet

Deze week waren wij ver weg, in de tweede stad van Slowakije: Kosice. Daarom is er niet echt veel te melden uit Mill. Voor ons persoonlijk gebeurde er wel iets nieuws:
Terwijl wij niet thuis waren, is onze tuin flink onderhanden genomen door onze nieuwe tuinman. Een hele opluchting dat we iemand hebben kunnen vinden die allereerst is begonnen met het opruimen van veel tuinafval en het flink terugsnoeien van onze bomen. Hij zal voortaan regelmatig in onze tuin komen werken, zodat wij er ons geen zorgen meer om hoeven te maken.
Als je zo vaak van huis bent als wij is in de tuin werken een van de eerste dingen die er altijd bij inschieten. Als het mooi weer is, willen wij liever buiten zitten dan buiten werken.

Deze week op Lievendags Weblog: Even thuis

Raku stoken

Met mijn medecursisten van de cursus model- en portretboetseren was al een tijd geleden afgesproken dat we na afloop van het cursusjaar nog een keer bij elkaar zouden komen om te gaan raku stoken. Vrijdag was het zover, toen waren wij de hele dag bezig met dit wonderlijke proces.

Raku is een speciale keramische stooktechniek, oorspronkelijk afkomstig uit Japan. Het betekent vreugde, geluk, voldoening maar ook comfort en eenvoud. "Vreugde en geluk door toeval". Servies voor de thee-ceremonie werd op deze manier gebakken: door de plotselinge afkoeling in de buitenlucht barst het glazuur, waardoor de theekopjes geen heldere klank meer hebben, en dus niet de rust van de ceremonie verstoren.


Raku wordt gestookt in een oven die open kan als ie nog heet is. Het al eerder gebakken, maar vers geglazuurde werk wordt daarin in ongeveer een uur tijd opgestookt tot zo'n 1000° C. Het werk wordt met een grote tang gloeiend heet uit de oven gehaald en nadat het glazuur aan de lucht gecraqueleerd is, wordt het in een ton met zaagsel gezet. Door de hitte ontvlamt het zaagsel, waarna de vlammen gedoofd worden en er rookontwikkeling ontstaat. Om te zorgen dat niet de hele buurt last krijgt van de rook, wordt de zaagselton in natte doeken 'verpakt'. De ongeglazuurde delen van het werk, dus ook de craquelé, worden door de rook in de ton zwart. Dit geeft een heel bijzonder effect. Na ongeveer tien minuten wordt het werk er weer met de tang uitgehaald en voor nog meer effect van de glazuurlaag in water gedompeld of besprenkeld. Het Raku-stoken is een spectaculaire bezigheid, zowel om zelf te doen als om naar te kijken. Het uiteindelijke resultaat is onvoorspelbaar, ieder werkstuk is uniek.

Voor deze gelegenheid hadden we allen werk meegebracht dat we al eerder gemaakt en gebakken hadden tijdens de cursus. Voordat we aan het echte stoken begonnen, moest er eerst geglazuurd worden. Gelukkig waren er voorbeelden hoe de kleuren ongeveer konden worden, alhoewel daarvoor geen enkele garantie kan worden gegeven. Bij het ene werkstuk zorgen zuurstof en hitte voor veel meer kleureffect dan bij een ander, ook het overlopen van 2 verschillende glazuren kan heel bijzondere effecten geven die niet zijn te voorspellen. Zelf had ik een masker meegenomen dat ik 2 verschillende gezichtshelften wilde geven. Het uiteindelijke resultaat is prachtig geworden, met veel licht en donker maar zónder een duidelijke verschil tussen de gezichtshelften.
Al met al zijn we van 's ochtends een uur of 10 tot 's middags een uur of 3 bezig geweest met stoken. We hebben 2 raku-ovens gedaan (is tweemaal het totale proces van glazuren, stoken, zaagsel en afkoelen) voor zo'n 8 kleinere beelden.
Nu ik het eenmaal een keer meegemaakt heb, zal ik het zeker nog eens willen doen.

Deze week op Lievendags Weblog: Met de bus naar Antwerpen

Ingeburgerd

Nou wonen we al meer dan 5 jaar in Mill en toch blijft het moeilijk om ingeburgerd te raken. Ik vraag me af of het feit dat ons huis te koop staat, daar iets mee te maken heeft. Wij zullen wel niet lang meer in Mill wonen, dus wordt er niet in ons geïnvesteerd. Zoiets? Het kan natuurlijk ook heel goed aan ons liggen, want eerlijk is eerlijk: wij zijn ook heel vaak niét in Mill. We reizen wat af, maar alles bij elkaar breng ik in ieder geval toch de meeste tijd in Mill door. Van mijn echtgenoot valt dat nog te bezien. Die gaat 's ochtends voor dag en dauw de deur uit en komt 's avonds om 8 uur weer binnenwaaien. In de zomer is dat niet zo erg, maar in de winter ziet hij Mill alleen in het weekend bij daglicht.
De eerste jaren zoek je als nieuwe inwoner naar leuke activiteiten die ervoor zorgen dat je de mensen in het dorp leert kennen. Maar als je niet van voetballen of handballen houdt, wordt het erg moeilijk om je in de avonduren ergens bij aan te sluiten. Ooit werd er door De Meander (stichting voor kunstzinnige vorming in de regio) een tekencursus in Mill aangeboden, maar die ging wegens gebrek aan belangstelling niet door. Bij diezelfde stichting volg ik al wel een aantal jaren de cursus Model- en Portretboetseren, maar die is in Cuijk en komt derhalve niet in aanmerking om als 'inburgeringscursus' voor Mill te dienen. Gelukkig viel er vorig jaar een foldertje in de bus van Eurocom, een organisatie die taalcursussen aanbiedt, waarin reclame gemaakt werd voor Spaanse les in Mill! Voor ons was dat een uitkomdt, want de lessen beginnen pas om half 9 's avonds en dat betekent dat wij er samen van kunnen profiteren. Het zijn pittige lessen eens in de 14 dagen op maandagavond in Mariënweerd, maar erg leuk om te volgen. Nog een paar lessen en dan zijn we beginner af en kunnen door naar de gevorderden.
In de loop der jaren hebben we ook een aantal nieuwe buren gekregen. Maar zijn wij altijd gewend geweest om ons voor te gaan stellen als we ergens nieuw komen wonen (na 7 verhuizingen krijg je daar wel ervaring in), hier bevinden wij ons in een lastig parket. Behalve van verre goedendag zeggen, is er nooit echt kennisgemaakt en daar voelen wij ons niet gemakkelijk bij. Moeten wij alsnog de nieuwe buren uitnodigen of 'doen ze hier niet zo officieel'? Gelukkig hebben we wel heel goede buren aan de mensen die er al woonden toen wij hier neerstreken, maar daar zijn wij ons 5 jaar geleden dan ook zelf gaan voorstellen. Ingewikkeld hoor, de 'spelregels' in dit dorp.
De vrienden die we in Mill hebben, kenden we al toen we hier kwamen wonen. Van de tijd dat wij in Wageningen woonden en werkten. Dat zij ook in Mill woonden, ontdekten we pas toen we ons huis al gekocht hadden. Op gezamenlijke feesten in Wageningen kwamen we ze nog wel eens tegen, maar we hoorden van een wederzijdse kennis dat zij al 15 jaar Millenaren waren!
De vraag is natuurlijk wanneer je ergens echt bent ingeburgerd. Je ergens thuis voelen - en dat doen wij ons in Mill - is niet hetzelfde als door de Millenaren als een van hen beschouwd worden. Dat is niet tastbaar en toch voel je dat. Inburgeren is niet gemakkelijk, daar hoef je geen allochtoon voor te zijn. Zelfs voor ons als Brabanders in Mill geldt: eens een nieuwkomer, altijd een nieuwkomer.

Deze week op Lievendags Weblog: Eindelijk zomer

Wat doet Mill voor kinderen?

Er waren deze week 2 berichten uit Mill die me speciaal opvielen. Allereerst was daar de oproep van de kinderen die in de buurt van het landschapspark wonen. Zij vragen om speeltoestellen om ook voor hen het park aantrekkelijk te maken. Dat lijkt me nou een héél goed idee!
Regelmatig loop ik door het park en steeds verbaas ik me erover dat er zo weinig gebeurt. Het is erg mooi aangelegd, maar voor wie? Voor die enkele keer per jaar dat er wat georganiseerd wordt, zoals met de balonnenfeesten van weleer of soortgelijke activiteiten?
Helaas wordt het park blijkbaar wel gebruikt door jongeren die er met mooi weer een biertje (of meer) drinken. Dat is helemaal niet erg, maar het glas dat ze achterlaten wel. Bijna altijd liggen er scherven in de buurt van de bankjes, misschien dat ze daar eens op kunnen letten. Opgeruimd staat netjes zal ik maar zeggen ;-)
Maar terug naar de kinderen die om speelgelegenheid vroegen; ik vind dat heel slim. Daarmee komt er meer levendigheid in het park. Dat is goed voor Mill, dat kan wel wat levendigheid gebruiken.



Het tweede bericht was er één in de categorie 'lang verwacht, maar toch gekomen'. De brede school zal toch aan de Langenboomseweg gebouwd worden. Tenminste als daarvoor uiteindelijk een vergunning afgegeven wordt. Stap 1 is nu een feit, er is eindelijk overeenstemming in de raad over de locatie. Nu snel over naar stap 2 en zorgen voor een vlotte voortgang. Inmiddels wordt er al sinds oktober 2006 over een brede school gepraat en daarvóór waren er plannen om op de plaats van De Leeuwerik een nieuw scholencomplex te zetten voor plan West. Meer dan 5 jaar na die eerste nieuwbouwplannen wachten we nu nog steeds op een nieuw gebouw.

Kinderen die in die tijd nog klein genoeg waren om te genieten van speeltoestellen, zijn nu bijna klaar met hun middelbare school. Er zal een hele schoolgeneratie overheen gaan voordat de eerste leerling plaatsneemt in de nieuwe schoolbanken van de brede school, laten we hopen dat de kinderen die in de buurt wonen van het landschapspark niet zo lang hoeven te wachten op hun speeltoestellen!

Deze week op Lievendags Weblog: Mister Slowhand Clapton

Mag ik even...?

Vandaag gebeurde het me weer! Ik stond in de supermarkt mijn wekelijkse boodschappen op de band te laden toen een klant achter mij vroeg of ze even voor mocht. Ik vind dat altijd heel vervelend, ik plan juist heel zorgvuldig mijn boodschappentijd en wil dan ook graag opschieten. Maar ze liet me half en half haar mandje zien waarin ik slechts één artikel zag liggen. "Liever niet eigenlijk, maar vooruit dan maar", zei ik tegen haar terwijl ik plaats voor haar maakte.
Toen ze een 'beurtbalkje' pakte, zag ik het pas: vijf boodschapjes - een complete lunch - werden daar uitgestald. Op mijn opmerking dat ik dat wel heel erg grof vond, werd niet meer gereageerd. Mevrouw had haar plaats veroverd en ik was de sufferd die achteraan kon sluiten.
Ik vertelde het nogal verontwaardigd aan de caissière toen ik aan de beurt was, maar die keek er helemaal niet van op. Zo deden ze dat altijd volgens haar, de voorschieters.
Dat was dus de laatste keer dat ik iemand voor heb laten gaan. Volgende keer vraag ik in ieder geval eerst naar de reden. Als daar geen sterfgeval aan te pas komt, gaat het niet door!
Vooral boos op mezelf liep ik met 2 volle tassen naar huis. Hoe komt het toch dat ik in zo'n doorzichtige smoes trap? Zie ik eruit alsof ik alle tijd van de wereld heb? Een beetje grijzende vrouw op leeftijd die nergens voor hoeft op te schieten? Moet ik plaats maken voor een of andere typemiep die haar kostbare middagpauze niet wil verpesten door op haar beurt te wachten bij de kassa?
En meer van dat soort vragen hielden me bezig onderweg.

Maar eenmaal thuis bedacht ik dat het eigenlijk helemaal niet mijn probleem is en dat ik me dus ook niet zo boos moet maken over dit soort onzin. Voorschieters zullen er altijd en overal zijn, niet alleen als ik ergens aan de beurt ben. Het probleem zit dan ook in die mensen zelf en niet bij degene die zo vriendelijk is een stapje opzij te doen. Als me een volgende keer weer gevraagd wordt of er iemand voor mag, dan zal ik dat vriendelijk maar beslist weigeren. Mocht er dan een gesprekje ontstaan dan kan ik altijd nog van gedachte veranderen. Maar ik wil er niet meer mijn probleem van maken, ook niet achteraf!

Deze week op Lievendags Weblog: Op een mooie pinksterdag

Vakantievieren in Mill

Een nieuwe gemeenteraad maakt nieuwe plannen. Maar het was wel een heel opmerkelijk idee waarover ik deze week in de krant las. Mill moet bekende vakantiestreek worden. Waar komen die ambities opeens vandaan? Hoe realistisch is zo'n ambitie?

Om in aanmerking te komen voor 'toeristische belangstelling' moet er iets te bieden zijn. Wát maakt Mill zo aantrekkelijk dat de vakantiegangers staan te dringen om hier minstens een paar dagen door te brengen. Waarvoor zouden toeristen naar Mill willen komen? Om heel eerlijk te zijn, kan ik dat niet zo één, twee, drie verzinnen. Natuurlijk, Mill is een rustig dorp in een landelijk gebied. Een ideale omgeving om te fietsen en voor de mensen die geïnteresseerd zijn in de vaderlandse geschiedenis, hebben we dan ook nog wat 'sporen van de oorlog'. In een middag ben je daarmee klaar en dan fiets je Mill weer uit.
Er moet dus meer zijn om toeristen hier te krijgen én te houden.

Stel in geval 1: je hebt een leuke plek gevonden op een Millse camping en wilt met je gezin iets toeristisch doen in Mill. Waar gaan we heen? Als het lekker weer is, gaan we zwemmen in de Kuilen. Als het te koud is om buiten te zwemmen dan kunnen we met het hele gezin naar Fitland om te zwemmen. Maar is dat zo uniek dat je daarvoor speciaal in Mill vakantie komt vieren? Dat kan op veel plaatsen. Wat kunnen we nog meer doen, de andere dagen dat we op de camping staan?
Op een gezellig terras genieten van de drukte om je heen terwijl de kinderen lekker op het dorpsplein kunnen spelen? Welk terras, welke drukte en waar moeten die kinderen nou spelen?
Bij mooi weer gaan we een flink stuk wandelen op achterafweggetjes en door het bos. Tot de kinderen het genoeg vinden en gaan zeuren om een ijsje. Dan is het weer heel ver lopen voordat je dat ergens kunt kopen.

Stel in geval 2: Als echtpaar zonder kinderen ben je op fietsvakantie en wilt een paar dagen in Mill blijven. Een plek om te slapen is niet moeilijk te vinden, maar wat kunnen we verder doen in Mill behalve fietsen en wandelen? Hoe zit het met het culturele aanbod? Hadden we nou toch maar dat Bastiaanshuis met een vaste collectie en wisselende tentoonstellingen. Hoe leuk zou het voor deze doelgroep zijn als er regelmatig een koffieconcert zou zijn in de Concertzaal of nog beter in de open lucht bij de Tongelaar of bij Kasteel Aldendriel.

Ik hoop dat er in de inspiratienota die - waarschijnlijk door een duur bureau - gemaakt is, aandacht is voor deze punten. Je kunt wel roepen dat Mill een vakantiestreek moet worden (en 'bekend' worden, dat mag je alleen maar hopen), maar dan moet er eerst aan de voorwaarden worden gewerkt.
Is er al onderzoek gedaan naar de naamsbekendheid van Mill? Als redelijk nieuwe inwoner van onze gemeente kan ik zeggen dat het daar niet goed mee is. Als wij oude kennissen uit de Randstad tegenkomen, moeten wij meestal uitleggen wat voor dorp Mill is en waar het ligt. Het zou logisch zijn als er eerst gewerkt wordt aan de bekendheid van Mill en pas daarna aan de mogelijkheden voor toerisme.
In de krant stond dat er vijf plannen gepresenteerd zullen worden, waaronder een website. Nou is dat toevallig wel mijn vakgebied, websites. Als ik voor een klant een nieuwe website ga maken, vraag ik eerst altijd wat de klant wil laten zien op internet. Er moet namelijk iets bijzonders zijn waarmee je de aandacht wilt trekken. En welke mensen wil je bereiken met zo'n website? Op wie gaat de gemeente Mill zijn pijlen richten? En nog belangrijker: hoé ga je dat aanpakken?
Om als streek net zo bekend te worden als de Veluwe of de Betuwe zul je flink uit moeten pakken. Dat kost veel geld dat pas veel later terugverdiend kan worden. Kan dat wel in een gemeente waar bezuinigd moet worden?

Als laatste een onderwerp waar we het hier liever niet over hebben, maar waar je niet omheen kunt. Wie wel eens in de omgeving van Mill gaat fietsen, weet dat het er flink kan stinken. Rijd je bijvoorbeeld over de Volkelseweg richting Mill en je hebt wind mee, dan neem je ook de afschuwelijke lucht mee die daar hangt. Op andere plaatsen word je verrast door de geur van varkens, een luchtje dat je ook niet gemakkelijk kwijtraakt. Hebben de bedenkers van de plannen daar al een oplossing voor bedacht? Anders komen de toeristen misschien één keer en zoeken daarna weer de lekkere boslucht van de Veluwe of de bloesemgeur van de Betuwe op om vakantie te vieren.

Deze week op Lievendags Weblog: Koninginnedag?!

Stilte voor de storm?

De verwachtingen waren hooggespannen na de vorming van het nieuwe college van de gemeente Mill & St. Hubert. Nu was AB'90 niet alleen de grootste partij, maar namen ze ook daadwerkelijk zitting in het nieuwe gemeentebestuur. Zou er dan echt iets gaan veranderen in de Millse politiek?
Het bleef erg lang stil. Gebeurde er eigenlijk wel iets, werden er nog 'plannen beraamd'? Begin april was daar dan eindelijk het nieuwe collegeprogramma, dat zou wel duidelijk maken welke veranderingen er voor Mill in de hoge hoed zitten.
Maar dat was jammer, in het algemene programma staan erg weinig feiten en zeker geen verrassingen. Behalve dan misschien dat de al gemaakte plannen voor de realisatie van de brede school waarschijnlijk teruggedraaid worden. De locatie Langenboomseweg wordt van tafel geveegd en voor sommige partijen lijkt het alsof men weer terug bij af is.
Voor mij was het geen verrassing dat AB'90 nooit zo'n voorstander was van nieuwbouw aan de Langenboomseweg, maar de andere partij in het college dacht daar in een vorige periode heel anders over. Eigenlijk is het ook een raar idee dat een plan waar al overeenstemming over is bereikt, zomaar teruggedraaid kan worden. Dan weet ik er nog wel een paar, projecten die nog véél meer geld kosten dan de brede school en lang niet zo nodig. In het collegeprogramma wordt gezegd dat samen met de burgers naar oplossingen gezocht zal worden en dat er meer en beter naar de burgers geluisterd zal worden. Sociaal gewenste taal doet het altijd goed in programma's, maar zonder concrete invulling wordt het blabla-gehalte al gauw erg hoog.
Volgens de berichten die ik deze week op internet en in de plaatselijke pers las, voelen een aantal burgers zich in de kwestie van de brede school in ieder geval niet gehoord. Het bestuur van het openbaar onderwijs dat met De Kameleon een van de 'bewoners' van de brede school zou moeten zijn, trok fel van leer in een krantenbericht. Later kwamen er ook reacties van de 2 Millse politieke partijen die deze periode in de oppositie zitten. Op 22 april en 1 mei lieten die van zich horen.
Met redelijke argumenten gaan zij tegen het nieuwe college in.
Nu ben ik erg benieuwd of het werkelijk zal gaan stormen in het Millse college. Een frisse wind zou absoluut geen kwaad kunnen, misschien kan die dan ook wat van andere - echt overbodige - plannen van tafel vegen.
Hoogbouw in Mill voor appartementen? Nee, dank je. - Concertzaal? Moet blijven! - Wat is er mis met Mariënweerd? Helemaal niks.
Moet je eens opletten hoeveel geld dat wel niet zou schelen!

Deze week op Lievendags Weblog: De dag nadat...

Groeten uit Istanbul

Dit weekend waren wij in Istanbul. Een geweldige stad, waar je nooit uitgekeken raakt. Binnenkort zal op Lievendags Weblog hierover meer verschijnen, inclusief foto's natuurlijk.

Mill in het nieuws

Deze week leek het wel of Mill zijn bijdrage aan het landelijke nieuws iets te serieus nam. De Q-koorts kwam zo dichtbij dat een gedeelte van de bewoners van Mill een brief ontving van de ministers Klink en Verburg met informatie over een bedrijf binnen een straal van 5 kilometer waar besmetting met de bacterie vastgesteld was. Het gekke is dat er in zo'n brief niet vermeld wordt om welk bedrijf het gaat, terwijl dat op de website van de Voedsel en Waren Autoriteit gewoon op te zoeken is. Ook de 'dorps-tam-tam' doet natuurlijk zijn werk en het is dan ook geen geheim welk bedrijf het is. Waarom zou dat ook? Je kunt maar beter weten waar het risico zich bevindt dat je wilt vermijden. Een brief naar alle huishoudens binnen een straal van 5 kilometer is prachtig, maar in de praktijk heb je daar natuurlijk niks aan. Er is waarschijnlijk niemand die zich niet buiten die 5 kilometer begeeft, waarmee besmetting razendsnel kilometers verspreid kan worden. De Q-koorts bacterie is een gemene kleine opdonder die zich over een relatief grote afstand kan verspreiden. De sporen ervan blijven lang in leven en kunnen zelfs overgebracht worden door een vlieg die in het stro van een besmette stal heeft gezeten en vervolgens een argeloze fietser op een paar kilometer afstand kan besmetten. Ook stofdeeltjes in de lucht kunnen bacteriën bevatten, waarmee de komende zomer fietsen op het platteland minder aantrekkelijk wordt.
Deze keer ging het om een bedrijf in Wanroij, maar ook in de gemeente Landerd bevinden zich hele grote geitenbedrijven (landelijk staat deze gemeente op de 4^de plaats als het op gemiddeld aantal geiten per bedrijf aankomt) en is al een aantal keren besmetting met de Q-koorts bacterie vastgesteld. Het is niet onwaarschijnlijk dat er ook van die kant een brief van de ministers komt met informatie over Q-koorts in de buurt. Maar behalve over de Q-koorts kwamen we als gemeente deze week niet bijzonder fraai in het nieuws.

In De Gelderlander van donderdag stonden vier voorpagina-artikelen, waarvan DRIE over seksueel misbruik gingen. Helaas was één daarvan afkomstig uit de gemeente Mill en St. Hubert.
Je kunt deze dagen geen krant meer openslaan of het gaat over seksueel misbruik, maar als het in je eigen dorp gebeurt, komt het opeens wel héél dichtbij. Het is verschrikkelijk wat er gebeurd is en dat niemand het op tijd gemerkt heeft. Dat er in een dorp zoiets kan gebeuren, zonder dat er op tijd ingegrepen kan worden. Dat is ook verschrikkelijk.

Gelukkig gebeuren er in Mill ook nog gewoon leuke dingen. Zoals woensdag bijvoorbeeld, toen de kinderen op De Kameleon kennis maakten met Corné Kremers die kwam vertellen hoe het is om blind te zijn. Hoe hij zo gewoon mogelijk alles kan doen ondanks zijn visuele handicap. Als kleuterjuf mocht ik hier getuige van zijn en dat was heel bijzonder. Samen met de kleuters had ik wat vragen voorbereid en daar kregen de kinderen hele duidelijke en soms humoristische antwoorden op. Voor 4- en 5-jarigen is het best moeilijk om een half uur aandachtig naar iemand te luisteren, maar ze hingen aan Corné's lippen. Ze vonden het machtig interessant om te horen hoe hij wel eens knoeide met zijn eten en drinken, want dat doen ze zelf ook wel eens. Later in de klas gingen we uitproberen hoe het is om te eten zonder dat je ziet wat je doet. Dat viel niet altijd mee. Het drinken hebben we echter met de ogen wijd open gedaan, want zoals Corné al vertelde: "Het wordt zo'n smeerboel als je niet kunt zien waar je beker staat...".


Deze week op IMMUUN: Some like it hot
Op Lievendags Weblog: OV-chipkaart

Mill...prijst zichzelf aan?

En dan wordt het 28 maart zonder dat er iemand is geweest op de lang verwachte openhuizendag. In verschillende media las ik dat de dag een succes was voor de NVM (Nederlandse Vereniging van Makelaars), maar niet voor ons dus. Ik zou wel eens willen weten of het wel een succes was voor de andere huizen in Mill die te koop staan, want ik twijfel nu aan de betekenis van de letters NVM (Niet Voor Mill?). In onze eigen straat, de Stationsstraat, staan al heel lang 3 huizen te koop, waarvan 2 bij NVM makelaars. Ik weet niet of we van geluk mogen spreken dat ons pand nog maar de kortste tijd te koop staat. Dat impliceert iets over de huizenmarkt in Mill, die stagneert dus gewoon. Te weinig nieuwelingen die de 'verrassende ontmoeting' met Mill aandurven?
Op de website van de gemeente Mill en St. Hubert staat al een aantal jaren de slogan 'Mill...een verrassende ontmoeting!' die ons dorp zou moeten promoten. Maar wat is er zo verrassend? Persoonlijk ben ik niet zo gecharmeerd van nikszeggende oneliners. Ik kan het niet laten om er in gedachte altijd vragen als 'Wat dan?', 'Hoezo?', of nog erger 'Nou en?' achter te zetten. En die vragen worden door zo'n snelle kreet echt nooit beantwoord. Nu heeft de gemeente bedacht dat het een leuk idee is om in de nieuwe hal van het gemeentehuis een hele wand van dergelijke kreten op te nemen. Tot dinsdag kunnen inwoners (tenminste ik hoop dat het alleen voor inwoners geldt) een kreet van maximaal 3 woorden opsturen naar kreet@gemeente-mill.nl. De 'gelukkigen' wiens kreet uitgekozen wordt, zullen die terugzien in de centrale hal van het gemeentehuis.

Waarom zouden mensen in Mill willen gaan wonen? Dat is de vraag die je je moet stellen bij het promoten. Dat moet je dan in 3 woorden vertellen. Onmogelijk. Ik kan wel een poging doen, maar ik hoop niet dat deze gedachtespinsels ooit op welke muur dan ooit terecht zullen komen. Stel je voor, wat ik nu denk, kan over een week wel weer achterhaald zijn door de werkelijkheid.
Bijvoorbeeld: Mill...dorp zonder verkeerslichten!
Of: Mill...gelukkig geen McDonalds!
Wat te denken van: Mill...alle voorzieningen dichtbij! - Mill...een echt dorp! - Mill...wil Mill blijven! - Mill...centrum zonder hoogbouw! Dat laatste is misschien binnenkort wel écht voorbij, maar voor ons ooit een reden om in dit vriendelijke dorp te komen wonen.
En er waren, behalve alle bovenstaande, nog zoveel meer redenen waarom wij juist in Mill kwamen wonen. Ten eerste vielen wij als een blok voor het huis dat we nu proberen te verkopen. Helemaal wat we altijd al wilden: een groot oud pand, voorzien van alle moderne gemakken, met een redelijke tuin rondom maar wel in het centrum. Lekker dichtbij de winkels voor de dagelijkse boodschappen en toch niet teveel drukte voor de deur. Eigenlijk wonen we hier heel rustig, vooral in het weekend is het zelfs stil te noemen. Alle horeca zit wat ons betreft aan de 'goede' kant van de kerk, dat wil zeggen dat we geen last hebben van cafébezoekers of andere uitgaanders. Onze kinderen, die alledrie in Utrecht wonen, vinden het hier té stil, maar dat zal wel een 'generatieding' zijn. Voorlopig blijven we met plezier in het rustige Mill wonen. Ondanks de (te) grote woon-werkafstand en de dagelijkse files die daarbij horen. Tot er zich een koper meldt.

Deze week op Lievendags weblog: Een reis rond de wereld in Millse hapjes

OPENHUIZENDAG 27 MAART

Nog een kleine week en dan gaat het gebeuren! Wij doen mee aan de Openhuizendag van de NVM en er meldt zich een koper die helemaal enthousiast is over ons huis. Als dat nou toch eens waar kon zijn!
Vorige week waren wij in Israël en daar heb ik stápels kaarten uitgedeeld aan alle Nederlanders die ook op het congres waren. Ze hebben allemaal beloofd om reclame voor ons te maken. Ook familie in Beuningen en collega's in Nijmegen gaan hun best voor ons doen. wij zullen onze doelgroep waarschijnlijk toch buiten Mill moeten zoeken (want waarom zou iemand uit hetzelfde dorp zo lang wachten als hij geïnteresseerd is ons ons pand?) en voor de regio Nijmegen zitten wij op een goede afstand. Werken in Nijmegen en wonen in Mill kan heel goed samen. Geen last van files en vergeleken met Nijmegen is het hier rustig wonen voor een relatief lage prijs.
De huizenmarkt lijkt nu ook aan te trekken, ik zie tenminste dat er in Den Bosch - waar wij ons willen vestigen - al veel meer beweging in de markt zit. Het is wel zuur om te zien dat de huizen die wij graag zouden willen kopen, niet meer zo lang te koop staan en zo aan onze neus voorbijgaan. Maar er komt een tijd...

Vorige week is al het Millse nieuws compleet langs me heengegaan, maar vandaag las ik op internet dat AB'90 samen met de VKP een coalitie gaat vormen. Dat betekent dat Mill sinds heel lang (of misschien wel voor het eerst?) in een CDA-loos tijdperk zal belanden. Zou dat betekenen dat er ook echt dingen gaan veranderen in de dorpspolitiek? Krijgt onze CDA-burgemeester het nu moeilijker met zijn vooruitstrevende plannen om van Mill iets te maken waarvoor het geen potentie heeft?
De plannen voor het Centrumplan Mill lijken definitief te zijn, maar zo lang er nog geen schop de grond is ingegaan, kunnen die plannen natuurlijk veranderen. Kom op AB'90, laat zien dat jullie van Mill houden en bewaar het goede van het dorp. Vernieuwen kan ook zonder het karakter van het dorp te veranderen. Ook al zal het helaas onvermijdelijk zijn dat de activiteiten die nu in Mariënweerd en de Concertzaal plaatsvinden, naar het nieuwe SCC zullen moeten verhuizen, laat de oude gebouwen dan in ieder geval staan. Bedenk er nieuwe fundties voor, of verbouw ze alleen aan de binnenkant i.p.v. een lelijk appartementencomplex of nieuwbouw midden in de Stationsstraat. Het is maar een idee.

ZATERDAG 27 MAART: KOMT ALLEN NAAR ONZE OPENHUIZENDAG.

Deze week op Lievendags Weblog: Favorieten

Groeten uit Israël

Wij zitten een paar dagen in Israël en kijken vol verwondering om ons heen. Lees meer op Lievendags Weblog.

Open Huis

Over een paar weken is het weer 'Openhuizendag' van de NVM makelaars. Aangezien ons huis nog steeds te koop staat, hebben we besloten om weer mee te doen. Toevallig is het op een zaterdag die nog behoorlijk leeg in onze agenda staat, wat zou ons daarom tegen moeten houden om het weer te proberen?

De vorige keren hebben we niet veel kijkers gehad, dat is misschien een reden die ons tegen zou kunnen houden. Van de makelaar hoorden we toen echter, dat dat overal het geval was. Gelukkig is nu de crisis in de huizenmarkt op zijn retour en ziet alles er weer wat rooskleuriger uit. Enkel afwachten of er gegadigden komen opdagen, ligt niet zo in mijn aard. Daarom ben ik maar vast begonnen met wat voorbereidingen op deze dag. Allereerst heb ik 2 bescheiden raamposters gemaakt die ik ongeveer een week van tevoren duidelijk zichtbaar zal ophangen. Verder heb ik kaarten laten drukken met een kort overzicht van wat we te bieden hebben en op de achterkant een aantal contactmogelijkheden voor mensen die niet op de open dag kunnen komen maar op een andere manier een afspraak willen maken. Natuurlijk zal ook de makelaar in verschillende media adverteren en ik hoop dat hij ook nog extra reclame maakt. Maar lijdzaam toezien en zelf niks doen, helpt in ieder geval niet.

Wat staat er op de raamposter en de postkaarten:

Natuurlijk de datum en tijd waarop het Open Huis is: 27 maart, van 11 tot 14 uur.

Verder de vraagprijs (€ 545.000,-, maar wij zien graag uw bod tegemoet!) en enkele punten waarvan wij vinden dat ze ons huis uniek of aantrekkelijk maken.

Ten eerste het feit dat het pand architectuur historische waarde heeft. Als de gemeente nou eens geld vrijmaakte voor de gemeentelijke monumentenlijst, dan zou het daar zeker op moeten staan.

Een ander belangrijk verkooppunt van ons huis is de ruimte: een inhoud van maar liefst 1050 m³ en 225 m² woonoppervlakte. Het hele pand staat midden op een perceel van 765 m² midden in het centrum.

Die ligging in dat centrum van Mill wordt ook steeds meer een groot voordeel. Nu er definitief getekend is voor het nieuwe Centrumplan geeft dat duidelijkheid over het feit dat Mill over een paar jaar een aantrekkelijke dorpskern heeft. Dat maakt dat de huizen in dat centrum in waarde zullen stijgen.

Een heel groot voordeel ligt in het gegeven dat het huis dat we aanbieden een héél ruime bestemming heeft. Er mag gewoond worden, maar ook een winkel of kantoor of praktijk aan huis is toegestaan.

En dan natuurlijk de respectabele 'leeftijd' van het huis! Het is bijna 120 jaar geleden gebouwd en veel van de originele elementen zijn nog aanwezig. Paneeldeuren, plafondornamenten, binnenluiken en glas in lood. Maar gelukkig is er sinds 1894 wel heel veel aan het leefcomfort gedaan, zo zijn er 2 badkamers en is de keuken van allerlei apparatuur voorzien.

Hieronder ziet u de achterkant van de kaart met diverse contact-mogelijkheden:

Deze week op IMMUUN: Bloedgroepen en bacteriën
Op Lievendags Weblog: Druk?!

Museum Jan Cunen Oss

Sinds mijn laatste blog is er wat tijd voorbijgegaan. Mill heeft carnaval gevierd (zonder mij) en er is een kabinet gevallen. Afgelopen woensdag werd ik geïnterviewd voor De Koerier over de gemeenteraadsverkiezingen en toen me werd gevraagd op wie ik ging stemmen, besefte ik alweer dat ik het nog steeds niet weet. Ik blijf het jammer vinden dat we hier zo weinig keus hebben en dat de partijprogramma's onderling zo weinig verschil laten zien. Nu er geen PvdA meer in Mill is, is er ook geen mogelijkheid om die partij te steunen na 'de val' en dat vind ik erg jammer. Ik moet er nog maar eens ernstig over nadenken waar mijn stem naar toe gaat, want stemmen ga ik in elk geval!

Deze week was ik in Oss in het Museum Jan Cunen voor de tentoonstelling Wolkendeken van Paul de Reus. Alhoewel ik al weer 5 jaar in Mill woon, was ik nog nooit in dat museum in Oss geweest, ik had er zelfs nog nooit van gehoord. Ook Paul de Reus was voor mij een onbekende, maar ik ben er altijd voor om iets nieuws te ontdekken.

Het museum is gevestigd in een prachtige oude villa aan de Molenstraat in Oss. De ingang is aan de zijkant en meteen bij binnenkomst zie je al dat er aan de buitenkant meer 'verleden' bewaard is gebleven dan aan de binnenkant. De expositie is te vinden op de 2^de verdieping van het museum, voor mensen die moeilijk ter been zijn is er een lift.

In een aantal vertrekken staan de werken van Paul de Reus ruim bemeten opgesteld. Sommige sculpturen en installaties zijn erg groot, andere klein maar fijn. Op mij hadden ze een enigszins bevreemdende uitwerking, ik vond het moeilijk om er een oordeel over te hebben. Kunst moet wat met je doen en dat gold wat mij betreft zeker niet voor alle objecten. Het kleine beeldje 'Mijn grootmoeder als Louise B.' kon mij wel bekoren (zie foto hierboven), evenals de enkele tekeningen van Paul de Reus die er te zien waren. Daarin zag ik zeker een zoektocht naar het ongewone, terwijl de tekeningen er redelijk realistisch uitzagen. De grotere kunstwerken vond ik hooguit mooi of knap gemaakt, maar daarmee is het voor mij geen 'kunst-die-me-wat-doet'. Maar toch was het zeker de moeite waard om kennis te maken met de werken van Paul de Reus.

Op de eerste verdieping van het museum was alleen de 'Trouwzaal' in gebruik (Installatie van Fransje Killaars), de verdere vertrekken waren leeg en werden klaargemaakt voor een nieuwe expositie. Reden om er binnenkort weer eens te gaan kijken.

Voor het geld hoef je een bezoek niet te laten, want de entree van het museum is gratis.

Deze week op Lievendags Weblog: Wel stil, maar niet stilgezeten

Wat valt er te kiezen?

Binnenkort gaan we weer stemmen, dit keer blijven we dichtbij huis. Op woensdag 3 maart krijgen we als bewoners van de gemeente Mill en St. Hubert de kans om een nieuwe gemeenteraad te kiezen. Om een weloverwogen keuze te maken, moeten we ons wel verdiepen in de programma's van de verschillende partijen. In totaal nemen maar 4 partijen deel aan de verkiezingen, maar we kunnen wel kiezen uit 91 verschillende personen. Van de grote landelijke partijen is hier alleen het CDA vertegenwoordigd, de andere 3 partijen zijn - soms wel heel erg - plaatselijk: Algemeen Belang '90, De Vier Kernen Partij en Dorpslijst Langenboom. Sommige kandidaten 'draaien' al heel wat jaartjes mee in de Millse politiek. Maar waar staan zij en hun partij nou precies voor?

Na een kritische vergelijking kan ik eigenlijk niet zoveel conclusies trekken. Geen 'vuurwerk' in de partijprogramma's, geen uitgesproken meningen die duidelijk afwijken van het 'gewone gangetje' in Mill. Alle vier de partijen steunen het Centrumplan en het lijkt erop dat ze ervan overtuigd zijn dat dat plan goed is voor Mill. Toevallig las ik deze week in het Eindhovens Dagblad wat er in Best gebeurd is:
Het afgeschoten centrumplan in Best heeft de afgelopen zeven jaar 1.535.000 euro gekost. Het aandeel van de gemeente is 550.000 euro geweest. Let wel, dit gaat over een centrumplan dat uiteindelijk niet doorgaat, weggegooid geld dus. Hoeveel heeft het Millse plan al gekost en hoe zeker weten we of alle grote plannen doorgaan? Ik kan bij geen enkele partij iets van kritiek of zorg op dit punt vinden. Optimisme is leuk, maar realiteitszin is beter.

Ook over het onderwijs lees ik alleen maar sociaal wenselijke punten. Gelukkig geeft AB '90 nog wel aan dat ze liever gezien hadden dat de 2 bestaande gebouwen van de basisscholen in Mill behouden zouden blijven voor het onderwijs en dat ze voorkeur hadden voor 'de school in de wijk'. Een prima mening, maar het ei voor de Brede School is al gelegd. De eerste steen echter nog niet en plannen kunnen veranderen.

Heel erg jammer vind ik dat er zo weinig keus is in Mill. Wonen hier geen PvdA-ers, SP-ers, Groen Linksen, D'66-ers of desnoods VVD-ers? Vast wel, maar niet politiek actief genoeg blijkbaar. Hierbij moet ik dan meteen de hand in eigen boezem steken, want ook ik ben politiek passief. Een mening heb ik wel en gelukkig kan ik die af en toe via dit kanaal ventileren.
Maar de grote vraag blijft: op welke partij moet ik nou gaan stemmen?

Deze week op Lievendags Weblog: HUN