Mag ik even...?

Vandaag gebeurde het me weer! Ik stond in de supermarkt mijn wekelijkse boodschappen op de band te laden toen een klant achter mij vroeg of ze even voor mocht. Ik vind dat altijd heel vervelend, ik plan juist heel zorgvuldig mijn boodschappentijd en wil dan ook graag opschieten. Maar ze liet me half en half haar mandje zien waarin ik slechts één artikel zag liggen. "Liever niet eigenlijk, maar vooruit dan maar", zei ik tegen haar terwijl ik plaats voor haar maakte.
Toen ze een 'beurtbalkje' pakte, zag ik het pas: vijf boodschapjes - een complete lunch - werden daar uitgestald. Op mijn opmerking dat ik dat wel heel erg grof vond, werd niet meer gereageerd. Mevrouw had haar plaats veroverd en ik was de sufferd die achteraan kon sluiten.
Ik vertelde het nogal verontwaardigd aan de caissière toen ik aan de beurt was, maar die keek er helemaal niet van op. Zo deden ze dat altijd volgens haar, de voorschieters.
Dat was dus de laatste keer dat ik iemand voor heb laten gaan. Volgende keer vraag ik in ieder geval eerst naar de reden. Als daar geen sterfgeval aan te pas komt, gaat het niet door!
Vooral boos op mezelf liep ik met 2 volle tassen naar huis. Hoe komt het toch dat ik in zo'n doorzichtige smoes trap? Zie ik eruit alsof ik alle tijd van de wereld heb? Een beetje grijzende vrouw op leeftijd die nergens voor hoeft op te schieten? Moet ik plaats maken voor een of andere typemiep die haar kostbare middagpauze niet wil verpesten door op haar beurt te wachten bij de kassa?
En meer van dat soort vragen hielden me bezig onderweg.

Maar eenmaal thuis bedacht ik dat het eigenlijk helemaal niet mijn probleem is en dat ik me dus ook niet zo boos moet maken over dit soort onzin. Voorschieters zullen er altijd en overal zijn, niet alleen als ik ergens aan de beurt ben. Het probleem zit dan ook in die mensen zelf en niet bij degene die zo vriendelijk is een stapje opzij te doen. Als me een volgende keer weer gevraagd wordt of er iemand voor mag, dan zal ik dat vriendelijk maar beslist weigeren. Mocht er dan een gesprekje ontstaan dan kan ik altijd nog van gedachte veranderen. Maar ik wil er niet meer mijn probleem van maken, ook niet achteraf!

Deze week op Lievendags Weblog: Op een mooie pinksterdag