zondag 29 januari 2006

Een echte kameleon

fotoAls vliegende keep op een basisschool voel ik me soms een echte kameleon! Zoals afgelopen week ook weer bleek, moet je wel weten wat aanpassen is om invaljuf te kunnen zijn. Op maandag begon ik in groep 1, een uitgedund klasje kleuters waar het erg goed toeven was. Kring, werken en eten en drinken, ik draai er mijn hand niet meer voor om. De eigen juf komt weer terug, dus snel naar de volgende klas: groep 3 die net met het einde van het speelkwartier bezig is. Even lekker een frisse neus halen om vervolgens naar de andere groep 3 over te stappen voor een gezellige schrijfles. Buik naar links, omhoog tot de lijn, over het zelfde lijntje terug en een haakje: zo schrijf je de a. Op het bord, in de lucht en natuurlijk in je schrift. O jee, dan is het alweer tijd voor de volgende groep, alweer jongste kleuters. Zij zijn ook lekker buiten aan het spelen, dus weer de kou in en daarna met de hele meute naar binnen. Jassen aanhouden, behalve natuurlijk als je over moet blijven. Tas zoeken, beker en broodtrommel erin en nog even in de kring. Tijd voor een prentenboek, dat is altijd leuk.
Dan is het opeens "tussen de middag" geworden en ga ik snel thuis de hond uitlaten en zelf een boterhammetje eten. Het is lekker weer, dus lekker op mijn gemak op de fiets weer terug naar school. Daar wacht groep 6, tenminste dat stond op mijn "rooster". Maar nee, eerst nog even groep 1 want de juf is nog niet klaar met het overleg. Verder dus met het prentenboek van vanochtend, gezellig in de kring. Ook maar meteen even de kleuren oefenen, dat kan nooit kwaad. De rest van de middag is betrekkelijk rustig, samen met groep 6 ga ik me verdiepen in het tekenen van "gevoel". Eerst maar eens flink inleiden met een lijnentekening op het bord. Hoekige en spitse lijnen, welk gevoel past hierbij? Beeld het eens uit, hoe teken je dat? Een moeilijk onderwerp voor groep 6, maar enthousiast denken ze met mij mee. Uiteindelijk worden ze van tekenen net zo moe als van rekenen en kunnen we wat ontspannen. Daar is de juf alweer. En deze kameleon? Die heeft het voor vandaag wel gezien en gaat graag naar huis. Dinsdag weer een dag vol afwisseling, toen waren groep 6, groep 4, groep 7, groep 8 en groep 5 aan de beurt. Niks afwisselender dan vliegende keep op een basisschool te zijn!

maandag 23 januari 2006

Mill - Parijs - Mill

fotoBinnen 4 uur vanuit je huis midden in Parijs, ideaal als je er even een weekend uit wilt. Met de Thalys vanaf Brussel ben je er in minder dan anderhalf uur. Het traject dat de Thalys vóór Brussel aflegt, is minder interessant omdat daar nog niet op maximale snelheid gereden kan worden. Eigenlijk kun je tot Brussel net zo goed met een normale sneltrein gaan. Dat doen wij dan ook altijd, we gaan tot Antwerpen of tot Mechelen met de auto, parkeren daar ergens dicht bij een station en nemen de eerste trein naar Bruxelles Midi. Vanaf daar hebben we dan plaatsen gereserveerd in de Thalys en zoeven naar hartje Parijs. Ideaal.
In Parijs is je vervoer altijd goed geregeld, met de metro kom je echt overal. Als regelmatige Parijsbezoekers weten wij inmiddels ook van wanten als het om de juiste overstappen en de kortste routes onder de grond gaat. Ook de hele grote metrostations zoals Chatelet of République hebben voor ons niet zo veel geheimen meer. Het blijft gewoon leuk om je zo snel te verplaatsen en heel ergens anders weer boven de grond te komen.
Gelukkig hadden we afgelopen weekend ook redelijk weer in Parijs en konden hele stukken boven de grond lopend afleggen. Zo ontdekten we toch weer straatjes die we nog niet kenden, ook al maken we er al jaren een gewoonte van om minstens één maar liever twee keer per jaar Parijs te bezoeken. Soms is het even puzzelen als je een speciaal gangetje zoekt, zoals bijvoorbeeld de Passage Molière. Ook overkomt het ons nog wel eens dat we de verkeerde richting uitlopen als we boven de grond komen en dan lichtelijk gedesoriënteerd op de kaart de juiste route moeten opzoeken. Maar waar we ook bovenkomen in Parijs, door onze jarenlange ervaring weten we uiteindelijk altijd weer waar we ons bevinden.
Vaste adresjes hebben we ook: zo lunchen we steevast een keer bij le Bonaparte aan de Place Saint Germain des Prés en bezoeken we minstens één expositie in Centre Pompidou. Deze keer was dat de Big Bang, een overzichtstentoonstelling over opbouw en verval in de 20ste eeuw. Véél grote namen en bekende werken, ook van Nederlandse kunstenaars zoals Piet Mondriaan, Gerrit Rietveld en Kees van Dongen. Maar ook Picasso en Andy Warhol: zeker de moeite van een bezoek waard!

zondag 15 januari 2006

Bij ons in Mill

fotoNu het nieuwe jaar alweer een halve maand oud is, is in Mill alles weer gewoon zoals het altijd was. De feestverlichting werd zelfs al vóór Driekoningen weggehaald, gelukkig bleef de kerstboom en de stal bij de kerk staan tot na 6 januari. Wat ik wel gemist heb, zijn de driekoningenzangertjes. Ik dacht en hoopte eigenlijk, als geboren Brabantse die daar ook haar kindertijd doorbracht, dat die traditie hier nog wel zou bestaan. Met de drie koningen de huizen langs en het "Wij komen tezamen..." zingen, of het populairdere "Wij zijn de Drie Koningen met hun ster...", of "Driekoningen, Driekoningen, geef mij 'nen nieuwen hoed...", alles onder begeleiding van een volwassene natuurlijk. Ik heb geen koning gezien of gehoord op 6 januari.
In het dorp waar ik geboren ben - in feite is dat Hét Dorp - liep mijn moeder vroeger altijd met zo'n groepje mee. Op de avond van 6 januari verzamelden veel kinderen en een aantal vrijwilligers zich in de plaatselijke sporthal. Daar werden de kinderen "omgetoverd" tot Caspar, Balthasar en Melchior, de drie wijzen uit het Oosten. Misschien werd er nog even geoefend op het te zingen lied, het koningskind dat de ster mocht dragen werd aangewezen en dan ging het "Driekoningenzingen", zoals het genoemd werd, van start. Daarmee werd dan meteen de kersttijd afgesloten en was ook de kerstvakantie zo goed als voorbij.
Waarom heb ik dit in Mill gemist? Zijn er niet genoeg vrijwilligers? Enthousiaste kinderen zijn er zeker te vinden , die kun je wel porren voor een avondje plezier. Want plezier hadden de "Driekoningen" die vroeger langs de deuren kwamen wel, lekker spannend in het donker aanbellen bij de huizen en met een snoepje weer verdergaan! In plaats van het goud, de wierook en mirre die de Drie Koningen vroeger naar het pasgeboren kindje Jezus brachten, haalden deze drie koningen iets lekkers voor zichzelf op. Als je het mij vraagt een traditie die geen kwaad kan, liever het Driekoningenzingen in ere houden dan het Amerikaanse Halloween overnemen waarbij ook kinderen langs de deuren komen voor snoep. Maar misschien wordt er in sommige gezinnen op 6 januari nog wel een driekoningenkoek gebakken: wie de boon treft, mag de hele dag Koning zijn en is dan even de baas over iedereen!

vrijdag 6 januari 2006

Faxtelefoon

fotoWij wonen nu bijna een jaar in de Stationsstraat in Mill. Vanaf dat we er een telefoonaansluiting kregen, worden we geplaagd door faxen. Het lijkt erop dat ons nummer, dat erg gemakkelijk te onthouden is en dat we daarom niet kwijt willen, een faxnummer was in zijn vorige leven. Hoeveel levens een telefoonnummer heeft, weet ik niet; dat van ons heeft er in ieder geval hiervoor één gehad. Een druk leven, want eigenlijk wordt er iedere dag wel naar ons gefaxt. Soms blijft het bij één keer, maar meestal gaat het tien tot twintig keer achter elkaar door. Dat is niet leuk, dat is ontzéttend vervelend.
Onze telefoon ziet er niet uit als een fax en heeft geen enkele functie van een fax, maar kan helaas wel faxoproepen ontvangen. Het blijkt om steeds dezelfde nummers te gaan, gelukkig kunnen we door nummerherkenning de faxen snel wegdrukken. Maar lastiger is het om bij thuiskomst de echte berichten op je antwoordapparaat terug te vinden tussen 20 faxpiepen in. Onze telefoon boven hebben we al beneden neergezet, want ook 's nachts gaat het gewoon door.
Op onze klachten bij KPN wordt niet gereageerd, ze kunnen er "niks aan doen". De enige oplossing is dat ze ons een ander nummer aanbieden, maar wie garandeert ons dat het niet weer een oud faxnummer is. Omdat de meeste faxen uit Engeland komen, hebben we ook om advies gevraagd bij British Telecom, zij verwijzen ons echter direct door naar de KPN. Lekker van het kastje naar de muur. Ze hebben wel gelijk, wij zijn klant van de KPN en niet van hun.
Onze pogingen om faxen te versturen naar de nummers die ons, waarschijnlijk geheel onbedoeld, "lastigvallen" mislukken altijd doordat de nummers continue in gesprek zijn. Het zal dus wel om commerciële faxen gaan zonder antwoordmogelijkheid, vergelijkbaar met de noreply mailadressen van spammers. Heel veel zoeken op het internet naar de nummers leverde - tot deze week - ook niks op. Maar eindelijk was er een nummer traceerbaar en kon ik gewoon bellen. Ik kwam uit bij een autobedrijf in Purmerend en hoorde dat ons telefoonnummer het oude faxnummer is van een voormalig garagebedrijf bij ons in de buurt. Daar ga ik nu maar eens mee bellen, misschien dat het einde van de plaagfaxen nu toch eindelijk in zicht is!

zondag 1 januari 2006

Verstrikt in de Omnipuzzel

fotoAl zeker meer dan 10 jaar doen wij mee aan de Omnipuzzel van het Eindhovens Dagblad. Toen wij daarmee begonnen, woonden we nog in de Randstad, maar waren ieder weekend in Brabant en voelden ons daar sterk mee verbonden. Vooral in de beginjaren dat wij meededen, was de Omnipuzzel ook nog erg Brabants. Zo was er een jaar dat we langs alle kerststallen in Zuidoost Brabant reden om de 10 afbeeldingen van kerststallen in de puzzel te herkennen. Een ander jaar reden we met hetzelfde doel langs heel veel oorlogsmonumenten. Mijn aandeel in de Omnipuzzel heeft zich meestal beperkt tot dit soort activiteiten, het ware opzoekwerk gebeurde - en gebeurt nog steeds - door mijn echtgenoot. De vakantie tussen Kerst en Oud en Nieuw gaat bij ons dan ook al jaren op aan bibliotheekbezoek en thuis "Googelen" achter de laptop.
Dit jaar zijn de vragen weer even pittig als gewoonlijk, maar mijn echtgenoot streeft dit jaar een plaats in de hoogste regionen na. Hij vindt dat we dat bijna verplicht zijn, nu we eindelijk weer in Brabant wonen. Met nog een paar dagen te gaan, zijn de meeste antwoorden ingevuld. Er is echter één vraag waarover we blijven tobben. Afgebeeld zijn 10 personen uit de vorige eeuw of nog vroeger, ze hebben allemaal met muziek te maken. Maar daar gaat de vraag niet over, ze hebben namelijk ook allemaal hun das(je) op een bepaalde manier gestrikt. De vraag bestaat uit het combineren van klinkende namen voor dasknopen (zoals bijvoorbeeld Verdi of St. Andrew, Boobs of Bonjour Tristesse) met de foto's van Caruso, Bach, Schubert of Verdi. Als je Boobs intypt bij Google krijg je heel veel resultaten die niets met een das te maken hebben, probeer maar eens... Ook Bonjour Tristesse levert genoeg hits op, maar daarbij zit geen enkele dasknoop. Misschien zoeken wij het helemaal op de verkeerde plek en zit er een diepere betekenis achter de vraag. We hebben nog 3 dagen om erachter te komen, dan moet de oplossing ingestuurd worden. Zou het toch nog gaan lukken om bij de eerste 3 te eindigen?