Nu het nieuwe jaar alweer een halve maand oud is, is in Mill alles weer gewoon zoals het altijd was. De feestverlichting werd zelfs al vóór Driekoningen weggehaald, gelukkig bleef de kerstboom en de stal bij de kerk staan tot na 6 januari. Wat ik wel gemist heb, zijn de driekoningenzangertjes. Ik dacht en hoopte eigenlijk, als geboren Brabantse die daar ook haar kindertijd doorbracht, dat die traditie hier nog wel zou bestaan. Met de drie koningen de huizen langs en het "Wij komen tezamen..." zingen, of het populairdere "Wij zijn de Drie Koningen met hun ster...", of "Driekoningen, Driekoningen, geef mij 'nen nieuwen hoed...", alles onder begeleiding van een volwassene natuurlijk. Ik heb geen koning gezien of gehoord op 6 januari.
In het dorp waar ik geboren ben - in feite is dat Hét Dorp - liep mijn moeder vroeger altijd met zo'n groepje mee. Op de avond van 6 januari verzamelden veel kinderen en een aantal vrijwilligers zich in de plaatselijke sporthal. Daar werden de kinderen "omgetoverd" tot Caspar, Balthasar en Melchior, de drie wijzen uit het Oosten. Misschien werd er nog even geoefend op het te zingen lied, het koningskind dat de ster mocht dragen werd aangewezen en dan ging het "Driekoningenzingen", zoals het genoemd werd, van start. Daarmee werd dan meteen de kersttijd afgesloten en was ook de kerstvakantie zo goed als voorbij.
Waarom heb ik dit in Mill gemist? Zijn er niet genoeg vrijwilligers? Enthousiaste kinderen zijn er zeker te vinden , die kun je wel porren voor een avondje plezier. Want plezier hadden de "Driekoningen" die vroeger langs de deuren kwamen wel, lekker spannend in het donker aanbellen bij de huizen en met een snoepje weer verdergaan! In plaats van het goud, de wierook en mirre die de Drie Koningen vroeger naar het pasgeboren kindje Jezus brachten, haalden deze drie koningen iets lekkers voor zichzelf op. Als je het mij vraagt een traditie die geen kwaad kan, liever het Driekoningenzingen in ere houden dan het Amerikaanse Halloween overnemen waarbij ook kinderen langs de deuren komen voor snoep. Maar misschien wordt er in sommige gezinnen op 6 januari nog wel een driekoningenkoek gebakken: wie de boon treft, mag de hele dag Koning zijn en is dan even de baas over iedereen!
In het dorp waar ik geboren ben - in feite is dat Hét Dorp - liep mijn moeder vroeger altijd met zo'n groepje mee. Op de avond van 6 januari verzamelden veel kinderen en een aantal vrijwilligers zich in de plaatselijke sporthal. Daar werden de kinderen "omgetoverd" tot Caspar, Balthasar en Melchior, de drie wijzen uit het Oosten. Misschien werd er nog even geoefend op het te zingen lied, het koningskind dat de ster mocht dragen werd aangewezen en dan ging het "Driekoningenzingen", zoals het genoemd werd, van start. Daarmee werd dan meteen de kersttijd afgesloten en was ook de kerstvakantie zo goed als voorbij.
Waarom heb ik dit in Mill gemist? Zijn er niet genoeg vrijwilligers? Enthousiaste kinderen zijn er zeker te vinden , die kun je wel porren voor een avondje plezier. Want plezier hadden de "Driekoningen" die vroeger langs de deuren kwamen wel, lekker spannend in het donker aanbellen bij de huizen en met een snoepje weer verdergaan! In plaats van het goud, de wierook en mirre die de Drie Koningen vroeger naar het pasgeboren kindje Jezus brachten, haalden deze drie koningen iets lekkers voor zichzelf op. Als je het mij vraagt een traditie die geen kwaad kan, liever het Driekoningenzingen in ere houden dan het Amerikaanse Halloween overnemen waarbij ook kinderen langs de deuren komen voor snoep. Maar misschien wordt er in sommige gezinnen op 6 januari nog wel een driekoningenkoek gebakken: wie de boon treft, mag de hele dag Koning zijn en is dan even de baas over iedereen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten