Sinds mijn laatste blog is er wat tijd voorbijgegaan. Mill heeft carnaval gevierd (zonder mij) en er is een kabinet gevallen. Afgelopen woensdag werd ik geïnterviewd voor De Koerier over de gemeenteraadsverkiezingen en toen me werd gevraagd op wie ik ging stemmen, besefte ik alweer dat ik het nog steeds niet weet. Ik blijf het jammer vinden dat we hier zo weinig keus hebben en dat de partijprogramma's onderling zo weinig verschil laten zien. Nu er geen PvdA meer in Mill is, is er ook geen mogelijkheid om die partij te steunen na 'de val' en dat vind ik erg jammer. Ik moet er nog maar eens ernstig over nadenken waar mijn stem naar toe gaat, want stemmen ga ik in elk geval!
Deze week was ik in Oss in het Museum Jan Cunen voor de tentoonstelling Wolkendeken van Paul de Reus. Alhoewel ik al weer 5 jaar in Mill woon, was ik nog nooit in dat museum in Oss geweest, ik had er zelfs nog nooit van gehoord. Ook Paul de Reus was voor mij een onbekende, maar ik ben er altijd voor om iets nieuws te ontdekken.
Het museum is gevestigd in een prachtige oude villa aan de Molenstraat in Oss. De ingang is aan de zijkant en meteen bij binnenkomst zie je al dat er aan de buitenkant meer 'verleden' bewaard is gebleven dan aan de binnenkant. De expositie is te vinden op de 2de verdieping van het museum, voor mensen die moeilijk ter been zijn is er een lift.
In een aantal vertrekken staan de werken van Paul de Reus ruim bemeten opgesteld. Sommige sculpturen en installaties zijn erg groot, andere klein maar fijn. Op mij hadden ze een enigszins bevreemdende uitwerking, ik vond het moeilijk om er een oordeel over te hebben. Kunst moet wat met je doen en dat gold wat mij betreft zeker niet voor alle objecten. Het kleine beeldje 'Mijn grootmoeder als Louise B.' kon mij wel bekoren (zie foto hierboven), evenals de enkele tekeningen van Paul de Reus die er te zien waren. Daarin zag ik zeker een zoektocht naar het ongewone, terwijl de tekeningen er redelijk realistisch uitzagen. De grotere kunstwerken vond ik hooguit mooi of knap gemaakt, maar daarmee is het voor mij geen 'kunst-die-me-wat-doet'. Maar toch was het zeker de moeite waard om kennis te maken met de werken van Paul de Reus.
Op de eerste verdieping van het museum was alleen de 'Trouwzaal' in gebruik (Installatie van Fransje Killaars), de verdere vertrekken waren leeg en werden klaargemaakt voor een nieuwe expositie. Reden om er binnenkort weer eens te gaan kijken.
Voor het geld hoef je een bezoek niet te laten, want de entree van het museum is gratis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten