Schoolpraat

Alweer een week voorbij, één week waarin 2 keer heel droevig 'uit de school geklapt' werd. Op maandag moest ik werken, invallen in de groepen 6 en 7, toen ik voor het eerst hoorde over de gruwelijke gebeurtenis in Wilbertoord. Als school waren we daar heel direct bij betrokken omdat de 2 kinderen van het slachtoffer in groep 4 en 5 zitten. De stemming op school was onwerkelijk, alle kinderen behoorlijk aangeslagen. Hoe kon zoiets gebeuren? Vragen en vertwijfeling bij iedereen: kinderen, leerkrachten en ouders.

Ook elders hoorde ik er veel over praten, niet altijd op een respectvolle manier. Wat is dat toch dat sommige mensen de neiging hebben om verhalen nog erger te maken dan ze al zijn? Willen ze hiermee zichzelf belangrijker maken? Hebben ze dat nodig om ook ergens bij te horen? In dit geval was de situatie al gruwelijk genoeg en hoefde er echt niks 'aangedikt' te worden. Om misselijk van te worden als je hoort dat het toch gebeurt!

Met het hoofd nog vol 'moordzaken' werd ik vrijdag midden in het hart getroffen door het nieuws uit Hoogerheide. Wetend dat een school helemaal ontregeld kan zijn door een droevig sterfgeval, besefte ik meteen dat het hier om een nóg moeilijkere situatie ging. Hier had iemand toegeslagen die in één klap de veiligheid van schoolgaand Nederland onderuithaalde. Zulke wild-westverhalen horen wij met enige regelmaat wel uit de Verenigde Staten overwaaien, maar hier bij ons in Brabant gebeurt zoiets gewoon niet. Dat had je dus gedacht, het is wél gebeurd. En wel op zo'n verschrikkelijke manier, op een plek waar niemand het verwacht. Want op school moet je je net zo veilig kunnen voelen als thuis, school is voor heel veel kinderen ook net zo vertrouwd als hun eigen huis.

Laten we hopen dat dat voor de meeste leerlingen blijft gelden, kinderen hebben gelukkig erg veel veerkracht. Vooral de jonge kinderen zullen hopelijk hun eigen situatie niet gaan vergelijken met die in Hoogerheide. Misschien dat ze er wel even bij stilstaan als er bijvoorbeeld in de kring over gesproken wordt, maar daarna is het weer gewoon over tot de orde van de dag. Sinterklaas bijvoorbeeld, ook heel spannend!

Maar hoe moet de Nederlandse juf en meester met het gebeurde in Hoogerheide verder? Hoe gaat dat hun dagelijkse werk beïnvloeden? De tijd zal het leren, maar voorlopig zal dit incident ongetwijfeld regelmatig door het hoofd spoken. Als we er dan maar allemaal voor blijven waken dat we het niet gaan vertalen in allerlei regels en beperkingen om zoiets in de toekomst te voorkomen. Het is een illusie om te denken dat zoiets kan worden voorkomen, het had overal kunnen gebeuren. Het is op een school gebeurd en dat is toevallig wel héél erg verkeerd!