Centrumplan, aflevering 2

Maandagavond 4 december waren wij aanwezig bij de informatiebijeenkomst over het nieuwe Centrumplan voor Mill. In de hal van het gemeentehuis had zich een flink aantal inwoners verzameld om meer te weten te komen over het gekozen voorkeursmodel. In de week daarvoor was huis aan huis een nieuwsbrief verspreid met daarin uitleg over de stand van zaken. Eerder stond daarover op de website van de gemeente Mill ook al een persbericht dat ik als uitgangspunt gebruikte voor mijn stukje van 3 weken geleden.
Toen waren we nog redelijk ongerust over de plannen, met name over wat de plannen zijn met het nu braakliggende terrein aan de Julianastraat. Op het voorkeursmodel staat daar namelijk een weg gepland die gedeeltelijk door onze tuin loopt.
Bij het binnengaan van het gemeentehuis echter liepen wij met iemand mee die vertelde dat hij 40 jaar eerder ook al eens op een bijeenkomst voor een nieuw centrum was geweest. Sinds die tijd waren er geen grote veranderingen in Mill geweest volgens hem. Dat stelde ons al enigszins gerust!
De informatieavond begon met een aantal presentaties over de plannen tot nu toe. De gemeente, de stedebouwkundige en vastgoedontwikkelaar Rialto hadden ieder een eigen presentatie voorbereid waarin vooral benadrukt werd hoe geweldig het allemaal moet worden. Er werden termen gebruikt als 'de pit van het dorp', 'autoluwe pleinen' en vooral de populaire term 'synergie' werd meermalen gebruikt. Jammer dat de organisatie van deze avond niet vooraf bedacht had dat een gezámenlijke presentatie beter was geweest om het begrip synergie uit te leggen. Nu waren er nogal wat overlappende passages in de verschillende verhalen. Ook de opbouw van de dia's was nogal divers, terwijl ze toch allemaal over hetzelfde centrumplan gingen. Wat de communicatie betreft had de gemeente Mill hier nog heel wat kunnen leren!

Maar wat was nou eigenlijk de boodschap die aan de burgers overgebracht moest worden? Behalve de informatie in het persbericht en de nieuwsbrief kregen we niet veel nieuws te horen. Op één belangrijk aspect na: de financiën zijn nog lang niet rond. Welk voorkeursmodel er ook gekozen zou zijn, er is voor geen enkel plan genoeg geld aanwezig. Voorkeursmodel 3 was toevallig wel datgene met de minste tekorten, maar hoe het geld er moet komen, is tot nu toe een onbeantwoorde vraag. Ambities genoeg, poen te weinig!
De stedebouwkundige nam ons op een paar dia's met foto's mee naar het Mill van vroeger. Mooie brede, autoloze straten met weinig of zelfs geen auto's, hoge bomen en prachtige oude huizen. Daar moesten we naar terug, jammer alleen dat daar in de plannen niet echt veel van te zien is. Bovendien bleek al gauw tijdens het vragenuurtje dat de grootste zorg van de inwoners van Mill het aantal geplande parkeerplaatsen is. De discussies liepen hoog op toen het over de te verdwijnen parkeerplaatsen voor de kerk en het gemeentehuis ging. Er waren weinig aanwezigen die warmliepen voor een gezellig dorpsplein, dat vonden wij nou weer jammer. Uit alle presentaties bleek wel dat er nog heel veel gebouwd zal worden als alles doorgaat. Maar daarvoor is dus ook heel veel geld nodig.
Omdat wij van de discussie niet veel wijzer werden en ons niet wilden mengen in het vermeende 'parkeerprobleem', hebben wij na afloop nog even met de stedebouwkundige gepraat. Wij legden hem de kadastertekening voor waarop duidelijk onze erfgrenzen te zien zijn. Dat was inderdaad heel anders dan bij het voorkeursmodel! Maar, verzekerde hij ons, na de vrijblijvende schetsen zullen er nu tekeningen komen waarbij de kadastergrenzen strikt worden aangehouden. Áls er dan over onze erfgrens heen getekend wordt, zal men zeker contact met ons opnemen. Veel dure plannen zijn er al gemaakt, maar hoe lang zal het nog duren voordat daar iets concreets uitkomt? Wij wachten het maar weer af...