TE KOOP

Dit zal zeker niet het laatste schrijfsel zijn dat ik op Station Mill zet, maar je zou wel kunnen zeggen dat dit het begin van het einde is. Het einde van onze tijd in Mill.
Het is niet dat wij het niet naar onze zin hebben in Mill, we wonen er graag. Maar de afstand tot Utrecht en het steeds drukker wordende woon-werkverkeer op dat traject laten ons geen andere keus. We moéten wel als we er samen ook nog zoiets als een sociaal leven op na willen houden. We hebben dus stevige verhuisplannen.

Onze eerste stap is het aanbieden van onze fijne woning op de huizenmarkt. Dat doen we niet zonder verdriet, want bijna drieënhalf jaar geleden dachten wij dat we heel lang in het huis van onze dromen zouden blijven wonen.
Deze week is de makelaar geweest voor de eerste afspraken en volgende week worden er foto's gemaakt en zal er een presentatie op Funda komen. Én natuurlijk een bord met in grote letters ´Te Koop´ erop in de tuin.
En dan volgt het grote wachten... en dat is nou net iets waar ik helemaal niet goed in ben. Actie moet er komen, en snel graag. Om het idee te hebben dat ik er zelf ook alles aan doe, heb ik vast een voorproefje op internet gezet. De link daarheen (http://tekoop.station-mill.nl) heb ik in een begeleidende mail aan al mijn vrienden en bekenden gestuurd, in de hoop dat ze toevallig iemand weten die een huis zoekt in de omgeving van Nijmegen.

Vanaf nu gaan wij er dus rekening mee houden dat ons huis te koop staat en we, hopelijk binnen afzienbare tijd, gaan verhuizen. Er kunnen kijkers komen, het huis moet opgeruimd worden. Vandaag heb ik maar vast de ramen gelapt, dan glimmen ze mooi op de foto's die woensdag door de makelaar gemaakt worden. Terwijl stap 1 pas gezet is, zijn we in gedachte soms al met stap 2 bezig: het zoeken naar een ander huis. Waar zal dat staan? Kunnen we alles wel meenemen? Gaat het straks qua tijd wel lukken om iets anders te vinden terwijl dit huis al verkocht is?

Er zullen waarschijnlijk nog veel afleveringen volgen op dit blog. Want zelfs al komen er al snel kopers, verhuizen gaat meestal niet van de ene op de andere week. Het zal een rare tijd worden, terwijl het normale leven natuurlijk gewoon doorgaat. Zo lang als we nog in Mill wonen, blijf ik er uiteraard over schrijven.
Tot volgende week! (En vergeet niet ook even op 'TE KOOP' te kijken!)

Schapen en kikkervisjes in het landschapspark

Bijna een jaar geleden, om precies te zijn op 26 augustus 2007, schreef ik over schapen. Iemand had me toen ingefluisterd dat er besloten was om een kudde schapen naar Mill te halen ter ondersteuning van het gemeentelijke groenbeleid. Ik had er zo mijn gedachtes over, maar de schapen kwamen er. Niet dat ik er veel van merkte, zo heel af en toe zag ik ze wel eens op de tot recreatieheuvel heuvel getransormeerde vuilnisbelt. Ik wíst dat de kudde zich ergens in Mill bevond, maar ik kwam de schapen jammer genoeg nooit tegen. Tot vrijdagmiddag!

Deze week werkte ik weer eens sinds lange tijd als juf op De Kameleon. Het lag helemaal aan mij dat het zo lang geleden was, gewoon te druk gehad om er dat bij te doen. Maar qua beschikbare tijd kon het weer en natuurlijk probeerde ik er iets leuks van te maken. De leerstof die aan de beurt was, hielp mij daar uitstekend bij. Er stond namelijk een biologieles op het programma over 'waterdiertjes'. Daar kun je een hoop over leren door in een boekje te kijken, maar het is beter om daarvoor 'echte' beestjes te bestuderen. Aanschouwelijk onderwijs noemen ze dat. Met de kinderen van groep 6 had ik afgesproken dat ze vrijdagmiddag schepnetten en glazen potten mee moesten brengen. De voorbereidende les in de klas hielden we kort. Na een korte instructie wandelden we naar het dicht bij school gelegen nieuwe landschapspark en zochten een geschikte plek om de potten te vullen met water. Wij hoopten dat in de aangelegde poelen dicht bij het kanaal veel waterdiertjes zouden zitten, het onderwerp van onze les. Om te zien of er echt wat te ontdekken viel in het geschepte slootwater, mocht er eerst één groepje 'proefscheppen'. De oogst was geweldig, een pot met watervlooien, tubifex en bloedzuigertjes. De kinderen werden nog enthousiaster. De poel was groot genoeg om op voldoende afstand van elkaar te 'scheppen'. Toen de potten vol genoeg waren en we eigenlijk geen excuus meer hadden om nog langer aan de waterkant te blijven, besloten we aan de andere kant van het kanaal terug te wandelen. En toen zagen we ze: de schapen. Aan de overkant van de Graafseweg stond de hele kudde te wachten om over te steken, terwijl wij op dat moment over de brug liepen om aan de andere kant van het kanaal te komen. Een extra stukje biologieles, het leek wel een cadeautje!

Wij hebben natuurlijk gewacht tot de schapen aan onze kant waren, zodat we goed konden zien hoe de honden de kudde bij elkaar hielden. Ook de onwillige schapen werden de juiste kant op gestuurd. De kinderen zagen meteen een overeenkomst tussen de kudde en zichzelf. Of de juf nou de hond was of de herder, werd niet helemaal duidelijk ;-)
In ieder geval genoot de juf er net zo van als de kinderen en liep ze met haar 'kudde' op een veilige afstand (waar schapen lopen, ontwikkelt zich een enorme stofwolk) achter de schapen aan.

Op school gingen we met behulp van een determineerpapier bepalen wat voor beestjes we gevangen hadden. Bootsmannetjes, watervlooien, waterkevers, slakjes en zelfs nog kikkervisjes. We hadden een geweldige vangst gedaan. Met een emmer extra slootwater ging de inhoud van de potten in één grote bak om nog een paar dagen van te genieten. Daarna kan alles dan weer terug naar de poel, liefst voordat de kikkervisjes pootjes krijgen!

Helaas had ik gisteren mijn fototoestel niet bij me, maar vanmiddag ben ik even terug gelopen naar het landschapspark waar de schapen op een afgesloten stuk staan te grazen.
Toch leuk, zo 'n Millse kudde.

Mill en St. Hubert: een verrassende ontmoeting!

Terwijl ik de laatste blog van de burgemeester zat te lezen (www.hansverheijen.nl) over de expositie van Rob Bouw in het gemeentehuis, bedacht ik eigenlijk hoe vreemd het is dat er wel een jaarlijkse dag voor nieuwe Nederlanders is in onze gemeente maar níet voor nieuwe Millenaren.
Dat kwam door het volgende fragment:

=========
"Voor jou Rob is het een beetje thuiskomen vandaag; geboren in het Brabantse Handel heb je geruime tijd buiten Brabant gewoond en je ontwikkeld. Sinds 2001 ben je woonachtig in Mill. Met deze expositie wil je laten zien welke veelzijdigheid jou typeert; een come-back in het Brabantse als beeldend kunstenaar. Ik heet je van harte welkom hier in het hart van het Land van Cuijk en verwelkom je thuis in jouw huis, het gemeentehuis van jouw gemeente Mill en Sint Hubert."

=========

Daardoor besefte ik dat dat stukje grotendeels ook voor ons geldt: geboren elders in Brabant en als jong volwassene vertrokken, zo'n 30 jaar buiten Brabant gewoond en ons volop ontwikkeld. Sinds 2005 zijn we 'terugkom' Brabanders en wonen met veel plezier in Mill. Maar echt helemaal thuis in Mill zijn we nog steeds niet. Wél in ons prachtige huis en in de buurt, maar wat het nu precies ís om je Millenaar te voelen, hebben we nog niet ontdekt. Dat ligt natuurlijk vooral aan ons, we hebben het te druk om erg actief aan het dorpsleven deel te nemen. Het zou daarom al helpen als we op de een of andere manier meer 'nieuwe' (en gevestigde natuurlijk) Millenaren zouden leren kennen. Daar lijkt me zo'n jaarlijkse bijeenkomst op het gemeentehuis, of voor mijn part tweejaarlijkse, een heel goede gelegenheid voor.
In een ver verleden zochten wij ook al eens naar een huis in Brabant, toen in de buurt van Den Bosch. Dat is nooit iets geworden, wij bleven in de buurt van Utrecht wonen. Maar wat ik me daar nog heel goed van herinner is dat in een van de gemeentes waar wij een huis bekeken, ieder jaar de nieuwe inwoners verwelkomd werden met een speciale dag waarop ze met elkaar kennis konden maken. Waarschijnlijk heb ik het ook zo goed onthouden omdat de makelaar me toen vertelde dat er op die dag bier in plaats van water uit de dorpspomp kwam!
Dat lijkt me nou een idee dat heel gemakkelijk overgenomen kan worden door de gemeente Mill. Onze burgemeester is tenslotte ook een 'nieuwe' Millenaar (ook al woont hij dan in Langenboom) en als ik zijn weblog lees, ontmoet hij veel verschillende Millenaren. De aangewezen persoon dus om zo'n dag te organiseren, hij zou een perfecte intermediair zijn tussen de 'oude' gevestigde Millenaren en alle nieuwkomers. Dan hoeft er ook geen speciale dag meer voor nieuwe Nederlanders te worden georganiseerd, daarmee kan Mill een nieuwe impuls geven aan het begrip inburgering.

Vakantiegevoel

Nog nagenietend van een warme middag in de zon, zit ik mijn wekelijkse stukje te typen. Het lijkt erop dat ik een beetje het ritme kwijt ben, de vorige keer is al meer dan 10 dagen geleden. Waarschijnlijk komt dat omdat er de laatste 2 weken van een normaal ritme nauwelijks sprake is. Allemaal vrije dagen tussendoor en dan ook nog eens heel mooi weer. Je zou van minder een vakantiegevoel krijgen! En dat is precies wat ik een beetje heb de laatste tijd. Ondanks dat het op zakelijk gebied nog steeds heel druk is, lijkt het toch minder te spannen. Dat gevoel krijg ik altijd van de zon, het kan me niet warm genoeg zijn. Dan voel ik me gewoon op mijn best.
's Ochtends wakker worden van de zon en overdag veel buiten proberen te zijn, helpen me dat ontspannen gevoel te behouden. Het lijkt ook of je meer tijd hebt als het niet al om 5 uur donker wordt. Het komt dan ook steeds vaker voor de laatste weken dat ik om 7 uur nog zit te werken, zonder het gevoel te hebben dat het al tijd wordt om te gaan koken. Voor mij is het helemaal duidelijk waarom ze in Zuid-Europa veel later gaan eten 's avonds, dat is een ritme dat ik prima begrijp.
Gisteren waren we in Den Bosch waar het ontzettend druk was in de stad vanwege 'Jazz in Duketown'. Op diverse podia in de stad traden jazzbands op en dat gecombineerd met de zaterdagmarkt en het overige winkelende publiek zorgde voor veel gezelligheid. Het mooie weer droeg daar nog eens extra aan bij, ik kreeg er een beetje een 'Zuid-Frankrijk-gevoel' bij. Daar had het felle zonlicht natuurlijk ook veel mee te maken. Maar ook eerder in de week, toen ik met een vriendin in Uden uitgebreid lunchpauze hield, was dat gevoel er al.
Het 'eindelijk zomer' gevoel straalt van mens en natuur af! In 2 weken tijd zagen we het heel voorzichtige groen aan de bomen veranderen in een uitbundig bladerdak. Ik reed voor mijn plezier over de Stippelberg, de weg van De Rips naar Milheeze, een weg die ieder seizoen prachtig is, maar nu op zijn mooist! Ook als ik over de Vorleweg hier in Mill rijd, waan ik me een beetje op vakantie. In mijn autootje, dak open en de radio aan, dan wordt zelfs een boodschap doen een vakantieritje!

Kofferbakverkoop voor de deur

Toen ik vanochtend de luiken van de huiskamer opendeed, was het net of er iets mis was met mijn ogen! Het werd er namelijk niet lichter van. Dat kwam door een bestelbus die zo ongeveer strak tegen onze ramen was geparkeerd. Ergens ging er toen een lichtje bij me branden: kofferbakverkoop vandaag. Heel Mill ruilt nu weer de oude troep van zolder met elkaar. Waar ze dat elders in Nederland al een dag eerder deden, doen wij dat dit jaar in Mill op 1 mei. Het is niet zo dat we daadwerkelijk een dag achter lopen op de rest van het land, al ben ik daar niet altijd helemaal zeker van, maar de vrije dagen vallen nu wel heel mooi op een rij. En dan blijkt spreiding van activiteiten een uitermate slimme actie, daar kan de rest van Nederland dan weer een voorbeeld aan nemen.
Vanuit mijn kantoor waar ik zit te werken, daar staat gelukkig geen auto voor het raam zodat mijn uitzicht vrij is, zie ik wat mensen lopen met de blik op de koopwaar gericht. Hier en daar zie je er een paar die blijkbaar al iets naar hun gading gevonden hebben, maar de meeste kijkers zijn nog geen kopers. Het is wel een erg rustig evenement, het stoort me totaal niet in mijn bezigheden.
Dat zal zondag wel anders worden, dan is het weer Braderie Sportief. Traditiegetrouw staat dan bij ons aan beide kanten de stoep vol gebouwd met kramen en bestelbussen en aan de overkant schalt de muziek van de cd-specialist dan de hele dag door de straat. Een Millse activiteit, die braderie, die ze wat mij betreft over mogen slaan. Ik krijg er altijd een 'opgesloten' gevoel van. Het is ook niet zo'n braderie waar je nog originele spullen tegenkomt, maar het standaardassortiment dat je overal waar zoiets georganiseerd wordt, aantreft. Echte handel met kooplui die het hele seizoen van plaats naar plaats trekken om de dorpsfeesten en braderieën op te luisteren. Het verschil met de Millse Jaarmarkt, een nog groter evenement met nóg meer kramen, handel en herrie, is dat er op de Braderie Sportief aandacht is, al is het minimaal, voor de sportverenigingen uit Mill. Maar gelukkig zal ik er dit jaar geen last van hebben, want zondag kom ik pas aan het eind van de middag thuis en dan moet alles opgeruimd zijn in verband met de dodenherdenking op het plein voor het gemeentehuis. Met een beetje geluk merk ik helemaal niks van de braderie dit jaar.
Terug naar de kofferbakverkoop. Als het met de verkoop niet zo bleek te gaan als gehoopt, is het misschien wel een idee om de rest van de koopwaar aan te bieden op de pagina's van www.station-mill.nl. Op het prikbord aldaar is ruimte genoeg. Je hoeft er niks uit te stallen om het na een paar uur weer op te moeten ruimen en het kan er blijven staan totdat het verkocht is. En misschien vind je er zelf ook nog iets waar je altijd al naar gezocht hebt!