In Alice Springs

In Alice Springs in the Northern Territory in Australië is het warm, erg warm. Ook als de herfst al officieel begonnen is, heeft het weer nog veel weg van een warme hete zomer. Alice Springs is bijna een week onze 'basis' tijdens onze vakantie in Australië. We zijn er nog geen dag en hebben ons al een beetje een mening gevormd over hoe het leven hier moet zijn. Vanavond gingen wij eten in de Alice Springs Memorial Club. Voor ons een hele nieuwe ervaring, want alles was anders dan wij in Nederland gewend zijn als we uit gaan eten. Het was er heel erg druk, maar het was wel een heel gezellige drukte. Het leek wel of iedereen er elkaar kende, iedereen behalve ons dan. Wij konden het mooi allemaal gaan zitten bekijken. Hele families kwamen er om te bowlen (dat is dus de club), te eten en te drinken. Dat bowlen gaat niet alleen voor het plezier, het is een serieuze aangelegenheid. Het gaat ook heel anders dan waaraan wij denken bij bowlen, het gaat hier om bowls (in sommig delen van Nederland ook wel koersballen genoemd).
Wij moesten voordat we naar binnen mochten eerst lid worden van de club, dat kost niks en is maar één dag geldig. Je hoeft er ook niet voor te bowlen en we zijn er nog niet uit wat het doel is. Dat kunnen 2 dingen zijn: dat is nodig omdat er nogal wat gokmachines stonden en dat mag misschien niet in een openbare gelegenheid óf - en dat vinden wij toch waarschijnlijker - het is om de Aborigenals buiten te houden.
In ieder geval waren er echt alleen maar blanke bezoekers, echte Australische dikzakken die veel bier drinken en behoorlijk kunnen eten. Nadat we 'lid' waren geworden, konden we naar binnen, het eerste wat we zagen was een enorm café en véél mensen. De bistro waarvoor we kwamen was verder naar achteren, maar wij herkenden het niet echt als zodanig. Nog voordat we ook maar even hadden kunnen bedenken wat we wilden eten, stonden we voor een counter en moesten we bestellen! Er was wel een menukaart, maar er stonden alleen maar hoofdgerechten op. Geen soep, geen toetjes, geen drankjes, alleen grote porties kip, vlees of vis. Na een keuze gemaakt te hebben, moesten we meteen betalen en een tafelnummer noemen. Ojee, dat hadden we natuurlijk ook nog niet, dus snel een lege aangewezen. Nadat we betaald hadden, konden we plaatsnemen en bijvoorbeeld alvast een broodje en wat salade bij the saladbar halen. Hoort er gewoon bij en kost niks. Drankjes - wij gingen voor een jug VB (Victorian Bitter) bier - zelf bij de bar halen. Intussen zagen wij hele families binnenkomen, met grote en hele kleine kinderen. Opa's en oma's, vrienden en buren en in ieder geval allemaal met elkaar bekend. Ook het bowlen ging gewoon door. Het was een gezellige drukte en het eten dat ons gebracht werd was opvallend goed. Zo genietend kwamen wij erop hoe het zou zijn om als tiener in Alice Springs op te groeien. Dan ben je dus zulke zaterdagavonden gewend, veel meer is er niet (denken wij). Kom je er ooit weg, dan zal het flink wennen zijn aan een vreemde wereld. Zo goed als je iedereen in Alice Springs kende, zal het wel nooit meer worden. Ga je bijvoorbeeld studeren, dan moet je echt ver weg. De 'dichtstbijzijnde' stad is Adelaïde, maar dat is wel zo'n 1500 km! In de weekenden naar huis wordt bijna onmogelijk, OV-jaarkaarten kennen ze er niet. Je zult snel de vertrouwde wereld van thuis moeten ontgroeien om je een beetje te kunnen aanpassen. Eenmaal weg, dan is terug naar huis ook geen optie meer. Want vind je er wel werk? Kun je er nog wennen?
Blijf je er wonen, dan zet je waarschijnlijk zelf de traditie voort en ga je mét je kinderen op zaterdagavond bowlen en samen eten. Je ontmoet er de anderen die ook in Alice Springs zijn gebleven. Zo af en toe is er iemand die het wél ergens anders gaat proberen. In een wereld die niet de jouwe is.
De wereld in Alice Springs lijkt voor de Australiërs in ieder geval nog heel veilig, de sfeer is gemoedelijk. Maar als je dan op straat komt, in het donker, zie je daar de Aborigenals die er óók wonen. Zij hebben niet de mogelijkheid om weg te gaan, zij komen ook niet in de club om te bowlen. Zij blijven er wonen, velen in armoede, noodgedwongen.