De Borstenbus

Hij staat er weer, of moet ik in dit geval zeggen: zij staat er weer. De borstenbus noem ik het als kleine polikliniek ingerichte voertuig, dat deze maand achter het gemeentehuis staat. Een noodzakelijk kwaad, want het valt niet tegen te spreken dat door preventief onderzoek ernstige vormen van borstkanker in een vroeg stadium kunnen worden opgespoord. Maar kwaad in de zin van dat het geen lolletje is om borstfoto's te laten maken, je wordt toch behoorlijk 'geplet'!
Het onderzoek is voor vrouwen tussen de 50 en 75 jaar die om de 2 jaar opgeroepen worden. Dat betekent dat je 13 keer naar de bus mag, als je tenminste het geluk hebt dat er nooit iets gevonden wordt.

Wat vandaag vooral mijn aandacht trok, was dat de bus zo slecht toegankelijk is. Gezien de doelgroep waarvoor de bus gebruikt wordt, is het vreemd dat men alleen via een smalle trap naar binnen kan. Ik meen me ook van een vorige keer te herinneren dat de toegang minder hoog was, maar misschien ben ik gewoon vergeten hoe het een paar jaar geleden was. Het viel me nu extra op omdat ik al een paar dagen erge last van mijn knie heb en daarom heel moeilijk kan traplopen. Verder was de gang van zaken in de bus zoals ik me dat herinnerde van vorige keren. Melden, wachten tot er een cabine vrij is, bovenlichaam ontbloten en op je beurt wachten, foto's van je borst maken (au, au), weer aankleden en wachten op het seintje dat de foto's goed zijn en je naar huis kunt.

Nou zijn er de laatste tijd steeds berichten in het nieuws die preventief onderzoek tegenspreken, vooral het zelfonderzoek wordt in twijfel getrokken. Ook hoor ik steeds meer dat het goed zou zijn als vrouwen al op jongere leeftijd opgeroepen worden, omdat borstkanker steeds vaker bij vrouwen onder de 50 jaar voorkomt. Wat zegt de organisatie 'Bevolkingsonderzoek Borstkanker' zelf over preventief of zelfonderzoek op haar website?
Zij staan - uiteraard - helemaal achter het bevolkingsonderzoek dat zij zelf uitvoeren, maar verwijzen voor een mening over zelfonderzoek door vrouwen naar de website van het KWF en geven dus zelf geen mening daarover. Volgens wetenschappelijk onderzoek blijkt het uiteindelijk ook geen verschil te maken in het aantal sterfgevallen of vrouwen met borstkanker wel of niet aan zelfonderzoek deden. Wel belangrijk is dat de ziekte in een vroeg stadium ontdekt wordt en daar is het bevolkingsonderzoek een heel goed middel voor. Ongeveer 1 op de 8 vrouwen zal ooit geconfronteerd worden met borstkanker en daarvan is 75% boven de 50 jaar. Dan blijft er altijd nog 25% over die de ziekte op jongere leeftijd krijgt.
Stel we gaan uit van 160 vrouwen (makkelijk te delen door 8!), daarvan krijgen volgens de statistieken 20 vrouwen borstkanker. Van die 20 zouden er dan 15 boven de 50 jaar zijn, dat zijn vrouwen die grote kans hebben dat ze tijdens het bevolkingsonderzoek eruit gehaald worden. De overige 5 vrouwen die jonger zijn dan 50 jaar hebben dat 'geluk' niet en zullen dus bij toeval moeten ontdekken dat ze aan de ziekte lijden. Het is dan goed om te weten dat maandelijks zelfonderzoek niet perse nodig is, maar gezonde aandacht voor het eigen lichaam kan in dit geval geen kwaad. Op de website van het bevolkingsonderzoek staan de symptomen waarop men moet letten bij een vermoeden van borstkanker.
En wat mezelf betreft, ik hoop dat ik er nog 10 keer heen mag. Dat zou dan betekenen dat nu alles goed is en dat er ook de komende jaren niks gevonden wordt.

Deze week op Lievendags Weblog: Zonder programma

Een dagje Kameleon

Het is lang geleden dat ik op deze plek iets over De Kameleon heb geschreven. Tijd dus om dat maar weer eens te doen.
De openbare basisschool in Mill is met 230 leerlingen nog steeds gehuisvest in de schoolwongingen aan de Havikstraat. Het is een gezellig onderkomen, daar valt niks over te zeggen, maar geen ideaal schoolgebouw. Toen ik ongeveer 4½ jaar geleden voor de eerste keer op De Kameleon kwam, werd ik ontvangen door een directeur die enthousiast vertelde over de nieuwbouw die 'nu toch wel heel snel' gerealiseerd zou worden! Intussen is er heel veel gebeurd met het basisonderwijs in Mill, maar De Kameleon 'woont' nog steeds aan de Havikstraat en er is nog niet eens begonnen met een nieuwe - brede - school. De kinderen op De Kameleon zitten er niet echt mee, er wordt volop geleerd en gespeeld in het huidige gebouw, het is gewoon hun school.

Woensdag was ik weer een dagje kleuterjuf en dat is altijd erg leuk. Zelfs met het koude winterweer als er dikke jassen, dassen, mutsen en wanten aan moeten voordat er buiten gespeeld kan worden. Die jassen, dassen en mutsen zijn voor de oudste kleuters geen enkel probleem, maar dan ook nog je wanten of handschoenen op de juiste manier aan je handen zien te krijgen, is zelfs voor een bijna 6-jarige erg moeilijk. Daar is de juf voor, zie je ze denken als ze met uitgestoken handen voor je staan. En de juf doet dat graag, net zoals veters strikken, maillots ophijsen en pleisters plakken.
Natuurlijk willen kleuters behalve spelen ook graag leren, dat doen ze in de kring, tijdens de werkles en eigenlijk ook gewoon tijdens het spelen.
In de kring hebben wij de dagen van de week geoefend en daarna ons verdiept in volgorde, bijvoorbeeld oudste en jongste, groter en kleiner enz..
Aan het begin van een werkles kiezen de kleuters zelf hun 'werk', gaan daarmee serieus aan de slag en tekenen hun taak zelf weer af als ze ermee klaar zijn. Ik vraag me altijd af als ik dit zie gebeuren, op welke leeftijd wij mensen dit zelfstandige gedrag weer kwijtraken. In ieder geval wordt het tijdens de basisschool leeftijd al minder vanzelfsprekend om uit jezelf aan het werk te gaan of je spullen op te ruimen. Een jaar of 10 na de kleuterleeftijd, tijdens de puberteit, lijkt dit allemaal opnieuw aangeleerd te moeten worden. Iedere ouder zal het herkennen, maar gelukkig komt het uiteindelijk meestal allemaal weer goed.
Tijdens de werkles afgelopen woensdag ging een groepje kinderen aan de slag met het versieren van trekpoppen voor in de carnavalsetalages in het dorp. Er kwam een moeder om daarbij te helpen, want precies knippen en plakken is voor 4-jarigen nog een ingewikkeld karwei. Met een ander groepje zat ik bij de computer, er was een kind dat geholpen wilde worden met woordoefeningen en verder probeerde ik mijn aandacht te verdelen tussen de huishoek, de bouwhoek, het schilderbord en een aantal puzzelaars.
Aan het einde van de ochtend was er tijd voor de 'Ik-doos', je zou het de voorloper van de spreekbeurt kunnen noemen. Iedere week krijgt een kleuter een lege plastic box mee naar huis waar spullen in mogen die 'belangrijk' zijn. Op school laat het kind zijn spulletjes uit de box aan de andere kinderen in de kring zien en vertelt daar wat bij. De andere kinderen mogen daar dan weer vragen over stellen.
Een leerzame ochtend, zo'n woensdagmorgen op De Kameleon!

Deze week op IMMUUN: Malariavrij
Op Lievendags Weblog: Het gordijn van tante Miet

Sneeuw maakt stil

Het is de laatste tijd 's ochtends erg stil wakker worden in Mill. Door de sneeuwlaag worden geluiden gedempt, maar diezelfde laag houdt ook heel veel mensen tegen om de straat op te gaan. En dat merk je. Aan de geluiden op straat, aan de lege parkeerplekken overal en aan de rust in het dorp. Voor even is dat leuk, maar dat moet natuurlijk niet te lang gaan duren. Dat is niet goed voor Mill, niet voor de economie van het dorp en niet voor de dorpelingen zelf die - misschien wel met tegenzin - thuis blijven.

Gelukkig gebeuren er ook geluidloos heel veel dingen wél. Zo las ik deze week verschillende positieve berichten over samenwerking.
-Bijvoorbeeld de kinderopvang IKKE en het peuterspeelzaalwerk Kwartet die de handen ineen hebben geslagen en samen gaan werken in Mill, Langenboom, Wilbertoord en St. Hubert.
-Viasana Mill en Sint Maartenskliniek Nijmegen gaan hun krachten bundelen. De combinatie van de expertise van de Sint Maartenskliniek met de klantvriendelijkheid van Viasana kan veel voordelen voor beide instellingen én voor de patiënten opleveren. Om met Katja Schuurmans te spreken, dat is een "Win-win-win-situatie"!
-De gemeente zal weer met Fitland samen moeten gaan werken en omgekeerd, want van de rechter mag Fitland door met de bouw van de omstreden saunaboot.

Er zijn ook zaken die zich niet zo snel laten regelen. Wat te denken van de stagnatie rond de bouw van 4 halfvrijstaande woningen in de Bernhardstraat? Mooiland Maasland lijkt de 'schuldige' te zijn van de vertraging in ons voortvarende Centrumplan. Over dat laatste is het ook nog steeds heel stil. Dat was al lang voordat alles met een dikke laag sneeuw bedekt werd. Hoe zouden de zaken ervoor staan?
Op de website van de gemeente (waarom heeft het Centrumplan eigenlijk geen 'eigen website' waar je steeds het laatste nieuws kunt lezen?) is het actueelste bericht hierover van juni 2008. Dat gaat over de sloop van locatie Vlaar. Gelukkig worden wel de nieuwsbrieven op de website van de gemeente gepubliceerd, maar ik kan daarin nooit echt concrete ontwikkelingen vinden. Misschien zie ik die over het hoofd, ik houd me aanbevolen voor tips van lezers die daarin wel iets concreets kunnen aanwijzen.
Voor het gemak zet ik de links naar de nieuwsbrieven hieronder (wel even geduld, het downloaden duurt even):
Nieuwsbrief December 2007
Nieuwsbrief Juni 2008
Nieuwsbrief December 2008
Nieuwsbrief September 2009

Als laatste nog een nieuwtje dat niet echt over Mill gaat, maar wel over een oud burgemeester van onze gemeente. Daandels gaat afscheid nemen van Deurne, hij stopt ermee. Niet omdat er moeilijke beslissingen moeten worden genomen, hij wenst het gemeentebestuur (en zijn opvolger uiteraard) daar veel succes mee.
Doen ze in burgemeestersland ook aan doorstroming? Dan hebben wij misschien nog wel een goede kandidaat die graag moeilijke beslissingen neemt...

Deze week op IMMUUN: Cleopatra
Op Lievendags Weblog: California dreaming on such a winter's day

Een wit begin

We zijn het jaar wit begonnen, alhoewel we de witte kerst maar nauwelijks haalden. Maar op 2 januari zette de winter van 2010 in en voorlopig ziet het ernaar uit dat we er een hele tijd mee blijven zitten! Zo ook met de laag sneeuw in het centrum van Mill. Dat de gemeente niet alle straten sneeuwvrij maakt, zal z'n (financiële) oorzaak hebben. Dat echter de goede oude gewoonte om gewoon je eigen stoepje even te vegen hier niet erg populair is, blijkt ook nu weer. De koningin sprak er zelfs over in haar kersttoespraak ("Vroeger was er vrijwel overal burenhulp en vormde nabuurschap de basis van de samenleving. Men kende elkaar. Maar de moderne mens lijkt weinig aandacht te hebben voor de naaste...") Maar die 'naaste' moet wel veilig over de stoep kunnen lopen, ook als het gesneeuwd heeft! Sneeuwruimen is een eenvoudige manier om iets goed te doen voor een ander en het geeft nog een fijn gevoel ook. Lekker bezig zijn in de buitenlucht, je krijgt het er heerlijk warm van. Zelfs met deze temperaturen!

Lekker warm is het meestal ook in Spanje of in Zuid-Amerika of andere landen waar Spaans gesproken wordt. In deze winterse kou was ik gisteravond op weg - over stoepen vol sneeuw - naar mijn eerste Spaanse les in Gemeenschapshuis Mariënweerd. Na bijna 5 jaar in Mill te wonen, was dit de eerste keer dat ik daar binnenliep. Een paar jaar geleden wilde ik er ook al eens een cursus volgen, maar die ging toen wegens gebrek aan belangstelling niet door.
Voor deze cursus Spaans hadden zich echter 12 mensen aangemeld en de eerste les was meteen behoorlijk pittig. Na een korte kennismaking gingen we aan de slag met het introductieboekje om een beetje 'op te warmen'. De letters van het alfabet, de namen van de dagen en maanden, uitspraak van getallen en onszelf voorstellen in het Spaans. Het kwam allemaal al aan de orde. Verder hebben we al wat uitspraakregels behandeld en het huiswerk voor volgende keer doorgenomen. Dat wordt nog hard werken om dat eerste hoofdstuk dan onder de knie te hebben. Na deze 'warming up' volgen er nog 12 lessen die om de 14 dagen gegeven worden. Het boek dat we meekregen bevat 12 hoofdstukken, voor iedere les één. Het leuke is dat ik deze cursus samen met mijn echtgenoot ga volgen, zodat we thuis samen kunnen oefenen. Hij heeft gisteravond gemist vanwege een belangrijke vergadering die ook voor die datum gepland stond, maar vanavond krijgt hij zijn 'eerste les' van mij en dat is dan meteen een mooie oefening voor mezelf.
¡Hasta la proxima vez!

Zaterdagavond nog een prachtige aflevering van KRO's Profiel gezien (een herhaling van 9 mei 2009) over Rowwen Hèze. Het hele verhaal van deze succesgroep uit De Peel, waar Mill tenslotte ook nog net onderdeel van is, wordt uit de doeken gedaan. Wat daarbij vooral opvalt, is hoeveel plezier ze er zelf nog steeds in hebben en hoe bijzonder het dorp is waar ze vandaan komen (America, gemeente Horst). Als echte 'dochter van De Peel' kan ik ontzettend genieten van de muziek van Rowwen Hèze en van de verhalen over De Peel. Niet voor niets is het nummer 'De Peel In Brand' mijn favoriet, het vertelt precies hoe het is om in De Peel op te groeien! Kijk hieronder de aflevering via Uitzending Gemist.



Deze week op Lievendags Weblog: TwintigTien