Nu woon ik toch al ruim 4 jaar in de Stationsstraat en deze week was het voor het eerst dat ik de Concertzaal in dezelfde straat van binnen zag! Eigen schuld natuurlijk, maar óf ik was elders als er iets was waar ik heen wilde, óf er gebeurde niets wat ik de moeite waard vond om heen te gaan. Maar deze keer was van beide redenen geen sprake: er was iets wat ik verschrikkelijk graag wilde zien én ik was dit jaar niet op vakantie.
Want dit was natuurlijk niet de eerste keer dat openbare basisschool De Kameleon haar afscheidsavond mét musical door groep 8 in de Concertzaal vierde, maar het was wel voor het eerst dat ik níet op vakantie was ten tijde van dit festijn.
Wat een feest: alle kinderen van de school met ouders en opa's en oma's die samen met de leerkrachten een feestelijk einde aan het schooljaar maakten. Een beladen schooljaar, dat wel, met het overlijden van Arthur Denkelaar in november vorig jaar. Daar werd ook uitgebreid bij stilgestaan, op een mooie manier. Maar geheel in de geest van Arthur werd het gewoon een spetterende avond met heel veel plezier en zomerse toestanden. Dat zomerse werd niet alleen veroorzaakt door de welhaast tropische temperaturen die er in de Concertzaal heersten, maar vooral door het thema dat aan de avond gegeven was.
De musical die later op de avond door groep 8 vertoond zou worden had als titel 'Gestrand' en daarbij aansluitend hadden alle groepen van de school samen met hun meester of juf een zomers muziekje uitgekozen waarop ze dansten en sprongen. De vrolijkheid straalde er aan alle kanten vanaf!
De groep 8 die dit jaar afscheid nam van haar basisschooltijd was voor mij de eerste groep die ik op De Kameleon als invaljuf tegenkwam. Dat maakte het nog eens extra leuk voor me om naar hun musical te kijken. Wat waren ze veranderd in die ruim 4 jaar dat ik deze kinderen kende. Ze waren allemaal een stuk groter en wijzer geworden, maar in wat ze woensdagavond op het toneel lieten zien, zag ik toch ook nog die lieve 4de groepers van toen. Soms verlegen, soms ondeugend, maar altijd bezig om het zo goed mogelijk te doen! Het werd een vrolijke boel daar op het podium van de Concertzaal in de Stationsstraat. Geheel terecht kregen de kinderen een daverend applaus, maar dat kan ook niet anders met zoveel betrokken ouders en grootouders in de zaal! Want ook voor hen is zo'n avond een afsluiting van een periode waar de meeste later met nog veel plezier aan terug zullen denken.
Mijn kennismaking met de Concertzaal is dus prima bevallen. Wat zou het enorm jammer zijn als deze accommodatie in het kader van het Centrumplan moet worden gesloopt!
Deze week op IMMUUN: Le Mur de la Peste
Op Lievendags Weblog: Op naar de Mont Ventoux
Want dit was natuurlijk niet de eerste keer dat openbare basisschool De Kameleon haar afscheidsavond mét musical door groep 8 in de Concertzaal vierde, maar het was wel voor het eerst dat ik níet op vakantie was ten tijde van dit festijn.
Wat een feest: alle kinderen van de school met ouders en opa's en oma's die samen met de leerkrachten een feestelijk einde aan het schooljaar maakten. Een beladen schooljaar, dat wel, met het overlijden van Arthur Denkelaar in november vorig jaar. Daar werd ook uitgebreid bij stilgestaan, op een mooie manier. Maar geheel in de geest van Arthur werd het gewoon een spetterende avond met heel veel plezier en zomerse toestanden. Dat zomerse werd niet alleen veroorzaakt door de welhaast tropische temperaturen die er in de Concertzaal heersten, maar vooral door het thema dat aan de avond gegeven was.
De musical die later op de avond door groep 8 vertoond zou worden had als titel 'Gestrand' en daarbij aansluitend hadden alle groepen van de school samen met hun meester of juf een zomers muziekje uitgekozen waarop ze dansten en sprongen. De vrolijkheid straalde er aan alle kanten vanaf!
De groep 8 die dit jaar afscheid nam van haar basisschooltijd was voor mij de eerste groep die ik op De Kameleon als invaljuf tegenkwam. Dat maakte het nog eens extra leuk voor me om naar hun musical te kijken. Wat waren ze veranderd in die ruim 4 jaar dat ik deze kinderen kende. Ze waren allemaal een stuk groter en wijzer geworden, maar in wat ze woensdagavond op het toneel lieten zien, zag ik toch ook nog die lieve 4de groepers van toen. Soms verlegen, soms ondeugend, maar altijd bezig om het zo goed mogelijk te doen! Het werd een vrolijke boel daar op het podium van de Concertzaal in de Stationsstraat. Geheel terecht kregen de kinderen een daverend applaus, maar dat kan ook niet anders met zoveel betrokken ouders en grootouders in de zaal! Want ook voor hen is zo'n avond een afsluiting van een periode waar de meeste later met nog veel plezier aan terug zullen denken.
Mijn kennismaking met de Concertzaal is dus prima bevallen. Wat zou het enorm jammer zijn als deze accommodatie in het kader van het Centrumplan moet worden gesloopt!
Deze week op IMMUUN: Le Mur de la Peste
Op Lievendags Weblog: Op naar de Mont Ventoux
Geen opmerkingen:
Een reactie posten