Broodnijd?

Even een klein blogje tussendoor. Ik kon het nauwelijks geloven toen ik vandaag het berichtje las. In Mill is blijkbaar een ondernemer die het niet zo goed kan vinden met zijn collega-ondernemers. Deze ondernemer heeft namelijk de gemeente Mill gevraagd om de zondagopenstelling van Albert Heijn stop te zetten.
Het gaat om het volgende (bron: www.inmill.nl)

===============
"Zondagopenstelling AH Mill is illegaal
De openstelling van supermarkt Albert Heijn in Mill is illegaal. Dat stelt een ondernemer in een mail aan de gemeente Mill. Deze baseert zijn uitspraak op een artikel in het Financiële Dagblad. In dat artikel schrijven de advocaten Mark van Weeren en Thomas van Vugt van het Amsterdamse advocatenkantoor Blenheim: “De wetgever heeft juist een onderscheid gemaakt tussen een normale supermarkt en een avondwinkel. Voor supermarkten die zondagmiddag in de hoedanigheid van avondwinkel toch de deuren openen, biedt de Winkeltijdenwet geen ruimte. Gemeenten die een ontheffing verlenen aan supermarkten, handelen in strijd met de Winkeltijdenwet.” De ondernemer vraagt de gemeente Mill op basis hiervan stappen te ondernemen en de vergunning van AH Mill voor de zondagopenstelling in te trekken. “Ik neem tenminste aan dat zoals te doen gebruikelijk bij de gemeente Mill en Sint Hubert er ten aller tijden naar de letter van de wet door de gemeente gehandeld dient te worden, dus ook in dit geval.” Verder laat de ondernemer weten actie te zullen ondernemen wanneer de gemeente verder geen stappen onderneemt rond de zondagopenstelling van A.H. in Mill."
================

Hier is volgens mij sprake van broodnijd! Collegiaal is het allerminst. De vraag die onmiddellijk bij me opkomt, is wie deze ondernemer toch zal zijn. Vermoedelijk heeft hij iets met een van de andere supermarkten te maken en dan is het rijtje snel opgenoemd. Jan Linders? De Spar? De Aldi? In ieder geval zou ik geen stap meer in de desbetreffende winkel zetten als ik het wist, zo iemand gun je je klandizie toch niet?!
En wat ik vooral hoop, is dat Albert Heijn gewoon op zondag openblijft, ik vind het een prima initiatief dat het mogelijk maakt om nog snel even een boodschapje voor het eten te doen. Doorgaan!

Hoera, we zijn gestrand!

Nu woon ik toch al ruim 4 jaar in de Stationsstraat en deze week was het voor het eerst dat ik de Concertzaal in dezelfde straat van binnen zag! Eigen schuld natuurlijk, maar óf ik was elders als er iets was waar ik heen wilde, óf er gebeurde niets wat ik de moeite waard vond om heen te gaan. Maar deze keer was van beide redenen geen sprake: er was iets wat ik verschrikkelijk graag wilde zien én ik was dit jaar niet op vakantie.
Want dit was natuurlijk niet de eerste keer dat openbare basisschool De Kameleon haar afscheidsavond mét musical door groep 8 in de Concertzaal vierde, maar het was wel voor het eerst dat ik níet op vakantie was ten tijde van dit festijn.
Wat een feest: alle kinderen van de school met ouders en opa's en oma's die samen met de leerkrachten een feestelijk einde aan het schooljaar maakten. Een beladen schooljaar, dat wel, met het overlijden van Arthur Denkelaar in november vorig jaar. Daar werd ook uitgebreid bij stilgestaan, op een mooie manier. Maar geheel in de geest van Arthur werd het gewoon een spetterende avond met heel veel plezier en zomerse toestanden. Dat zomerse werd niet alleen veroorzaakt door de welhaast tropische temperaturen die er in de Concertzaal heersten, maar vooral door het thema dat aan de avond gegeven was.
De musical die later op de avond door groep 8 vertoond zou worden had als titel 'Gestrand' en daarbij aansluitend hadden alle groepen van de school samen met hun meester of juf een zomers muziekje uitgekozen waarop ze dansten en sprongen. De vrolijkheid straalde er aan alle kanten vanaf!
De groep 8 die dit jaar afscheid nam van haar basisschooltijd was voor mij de eerste groep die ik op De Kameleon als invaljuf tegenkwam. Dat maakte het nog eens extra leuk voor me om naar hun musical te kijken. Wat waren ze veranderd in die ruim 4 jaar dat ik deze kinderen kende. Ze waren allemaal een stuk groter en wijzer geworden, maar in wat ze woensdagavond op het toneel lieten zien, zag ik toch ook nog die lieve 4^de groepers van toen. Soms verlegen, soms ondeugend, maar altijd bezig om het zo goed mogelijk te doen! Het werd een vrolijke boel daar op het podium van de Concertzaal in de Stationsstraat. Geheel terecht kregen de kinderen een daverend applaus, maar dat kan ook niet anders met zoveel betrokken ouders en grootouders in de zaal! Want ook voor hen is zo'n avond een afsluiting van een periode waar de meeste later met nog veel plezier aan terug zullen denken.

Mijn kennismaking met de Concertzaal is dus prima bevallen. Wat zou het enorm jammer zijn als deze accommodatie in het kader van het Centrumplan moet worden gesloopt!

Deze week op IMMUUN: Le Mur de la Peste
Op Lievendags Weblog: Op naar de Mont Ventoux

TE KOOP

Onze jaarlijkse vakantie zit er weer op, wij zijn deze week teruggekomen uit Frankrijk. Voor ons vakantieverhaal compleet met foto's kunt u terecht op Lievendags Weblog.

Vanaf nu is het weer met volle kracht vooruit, er moet gewerkt worden om de volgende reis bij elkaar te verdienen! Mijn echtgenoot is overdag weer naar Utrecht en ik zit op mijn kantoor achter mijn pc. Die positie verschaft mij een uitstekend 'beeld op het leven in Mill', tenminste op het gedeelte dat ik door mijn raam kan zien. Iedere dag is anders en toch hetzelfde. Op de dagelijkse voorbijgangers die voor een boodschap naar het dorp lopen of fietsen, kun je bijna de klok gelijk zetten. Net zoals op de bezoekers van de markt op woensdag, steevast parkeren dezelfde auto's op dezelfde tijd op dezelfde plek in de straat. 's Ochtends zie ik de kinderen naar school vertrekken en 's middags tegen half 4 als de school 'uit' is, schrik ik ervan dat het alweer zo laat is. Op gezette tijden hoor ik de straaljagers - er zijn dagen dat ik me niet kan herinneren dat ik ze gehoord heb - en alleen als ik dan toevallig op dat moment iemand aan de telefoon heb, is dat lastig.
In de ruim 4 jaar dat wij hier wonen, zijn dat vertrouwde beelden en geluiden geworden. Wij zijn helemaal gewend aan het wonen in Mill. En het bevalt ons ook nog steeds prima, ook al lijkt dat in strijd te zijn met het feit dat ons huis te koop staat.
De reden hiervoor heb ik al eens eerder uitvoerig uitgelegd op dit blog, het komt er op neer dat de reistijd Mill - Utrecht gewoon te lang duurt. Iedere dag in de file op de A2 hakt er behoorlijk in, daarom zoeken we een huis dichter bij Utrecht in een plaats waar in ieder geval ook een station is. Dat hadden we natuurlijk allemaal kunnen bedenken vóórdat we besloten ons huis in Mill te kopen, maar daar hebben we achteraf niks aan. De omstandigheden waren toen anders en bovendien werden wij op slag verliefd op ons huis. Nu is het wachten op andere mensen die datzelfde gevoel krijgen als ze ons huis komen bekijken.

Dat is meteen een ontzettend probleem: waar vind je tegenwoordig kopers voor je huis? Wij doen ons best met advertenties, open huizen, adverteren op Funda en bij de makelaar en zelfs met een eigen website.

Maar desondanks staat ons huis nu ruim een jaar te koop en dat is gezien de huidige situatie op de woningmarkt nog niet eens zo lang. De gemiddelde verkooptijd is tegenwoordig 13,6 maanden en men verwacht dat die in dit jaar nog op zal lopen tot 20 maanden (bron: www.wegwijs.nl). Vorig jaar na de vakantie waren we er erg mee bezig, nu gaan er weken voorbij dat we eigenlijk vergeten dat ons huis te koop staat. Er gebeurt ook niet zo veel...

Gelukkig horen we de laatste tijd geluiden die voorspellen dat de markt zich iets zal verbeteren en wij hopen dat wij daar ook iets van gaan merken. Bij deze dus nog maar eens: WIJ HEBBEN EEN GEWELDIG HUIS IN DE VERKOOP DAT BESLIST EEN BEZICHTIGING WAARD IS! KOM GEWOON EENS KIJKEN ALS JE IN DE BUURT VAN NIJMEGEN, EINDHOVEN OF DEN BOSCH EEN BIJZONDER HUIS ZOEKT.

Lees ook: Domino day begint in Mill