Tobben

Het blijft tobben met het Volkskrantblog, maar gelukkig heb ik op tijd een nieuwe start gemaakt met dit blog. De oudere bijdragen zullen nog even moeten wachten, want er is nog geen gelegenheid geweest om ze toe te voegen. Dat is erg jammer, want het aantal vaste lezers van het Volkskrantblog is deze week drastisch teruggelopen van gemiddeld zo'n 300 naar 3! Dat is wel erg weinig en dat moet ook snel weer meer worden. Bij de 300 vaste lezers zaten dus blijkbaar niet mijn familie en vrienden, een enkele uitzondering daargelaten.
De meest opgevraagde artikelen - bijvoorbeeld het stukje over Brabant of dat over de schapen in Mill - zitten helaas nog verborgen in het oude blog en bezoekers die daar via Google terechtkomen, krijgen voorlopig nog het volgende te zien:

Tijdelijk offline

Update vrijdag 29 mei. Inmiddels hebben de beste consultants van Nederland zich over het performance-probleem van het
nieuwe vkblog gebogen. Zij zijn met ons tot de conclusie gekomen dat er niet een simpele oplossing bestaat.
De nieuwe verwachte datum van livegang is donderdag 4 of vrijdag 5 juni.

We bieden nogmaals onze excuses aan en hopen van harte dat u bereid bent om eind van de week terug te keren.

Ik hoop dus ook dat ze bereid zijn om terug te keren, nog beter om over te stappen naar dit blog. De link hier naartoe kan ik er natuurlijk ook pas opzetten als de 'beste consultants van Nederland' het probleem bij De Volkskrant hebben opgelost. Ze hadden beter die vaklui vooraf kunnen consulteren, dan was het probleem er misschien niet geweest...

Deze week dus nog geen definitief afscheid van het Volkskrantblog, dat kan pas als het weer operationeel is en ik weer bij mijn schrijfsels kan.

In de diashow in de rechterkolom zijn deze week beelden te zien van Marleen van de Steeg - van Kemenade uit Oploo. Ze maakt prachtige keramische beelden die ze voor heel redelijke prijzen verkoopt. Ze is erg creatief en maakt ook beelden op bestelling.

In de Julianastraat zijn de bouwwerkzaamheden aan de rechterkant bijna voltooid. Na de oude drogisterij die helemaal verbouwd is tot woonhuis, is nu ook het pand direct daarvoor klaar. De laatste klussen worden geklaard en dan zijn wij hopelijk voorlopig een poos van het grote bouwverkeer verlost. Geen bouwkranen meer direct achter onze oprit of containers die zo ver op de weg staan dat we niet weg kunnen. Het zal er een stuk rustiger van worden in de buurt, want met dit mooie weer hoeven we dan ook niet meer naar de radiozender te luisteren die favoriet was bij de bouwvakkers.
Het volgende bouwverkeer verwacht ik pas als er, in het kader van het centrumplan, iets gaat gebeuren met de winkels aan de Markt. Maar daar ben ik voorlopig nog helemaal niet bang voor. Zolang er geen nieuwe gegadigden zijn voor de leegstaande winkels daar en elders in Mill, kan ik me niet voorstellen dat er één projectontwikkelaar te vinden is die zijn geld daarin wil stoppen.

Deze week op Lievendags Web: Vuurplaatsen
------------- op IMMUUN-------: Zoek de verschillen

Afscheid

Na zo'n 4 jaar enthousiast bloggen op het Volkskrantblog, meen ik dat ik er nu afscheid van moet nemen. Er is bij die krant blijkbaar iemand op het idee gekomen dat het oude format niet meer voldoet en dat er iets nieuws ontwikkeld moet worden. In dat soort gevallen roep ik altijd snel: "Zorg dat je het kind niet met het badwater weggooit" en dat hebben ze bij de Volkskrant vast niet gehoord.
Wat een ellende, de hele lay-out van je blog verschoven en alles duurt eindeloos voordat er iets zichtbaar wordt. En dan begrijp ik dat ik nog geluk had, want er waren veel mensen die niet eens meer konden inloggen op hun eigen blog. Want zo voelt dat dus wel: je eigen blog. Daar heb je van alles aan toevertrouwd en veel tijd ingestopt en dan kun je er niet eens meer bij...

Dinsdagmiddag zou het nieuwe blog na anderhalve dag afwezigheid weer operationeel zijn, maar ik schrok van de kwaliteit en de toegevoegde flauwiteiten. 'Groepen' en 'Favorieten', waarom zou ik die op mijn weblog willen? Daarvoor kan ik prima terecht bij Hyves, Facebook of zakelijk op Linkedin. Daar maak ik graag gebruik van en hoef dat echt niet op mijn weblog waarop ik alleen maar wil vertellen over Mill en omstreken. En toen ik probeerde of ik de blokjes Groepen en Favorieten kon verwijderen, lukte me dat niet. Ook ze op een 'achterafplaatsje' parkeren ging moeizaam. Als het al eens lukte, dan stonden ze me na een half uur weer gezellig bovenaan toe te lachen. Grrrrrr.
Vanmorgen bedacht ik dat ik natuurlijk helemaal niet afhankelijk ben van het Volkskrantblog, bloggen kun je overal. Ik heb ook hele goede ervaringen met andere blogs en heb daarom snel een 2^de Station Mill aangemaakt bij Blogspot. Toen ik dat eenmaal bedacht had, ben ik begonnen met zoveel mogelijk oude blogjes met terugwerkende kracht te publiceren op dit nieuwe wonder. Alles werkt zoals ik het wil, ik kan veranderen waar en wat ik wil en er kan zelfs script gebruikt worden (voor de digibeten onder u te moeilijk om uit te leggen, maar het geeft meer mogelijkheden in wat je wilt laten zien). Zo is er nu een heuse diashow in de rechter kolom! Bij deze dus:
Ik blog voortaan alleen nog maar via http://stationmill.blogspot.com!

Helaas hield het Volkskrantblog er tot nader order helemaal mee op toen ik de berichten van de maand mei er net op had staan. De rest volgt nog - al zal dat allemaal niet zo snel gaan want het kost nogal wat tijd - tenminste als de VK erin slaagt om hun blog weer operationeel te krijgen!
Lieve Volkskrantbloglezers, ik wil jullie allemaal bedanken voor de belangstelling en hoop dat jullie me blijven bezoeken op de nieuwe locatie. Tip: abonneer je hier via de RSS-feed (Abonneren op: Berichten (Atom))!

Vanmorgen was er in Mill ook een bijzonder afscheid: de uitvaart van Harm Selten. Ik heb hem persoonlijk niet gekend, maar zijn kinderen ken ik van de tijd dat ze op De Kameleon zaten. Ik wist wel dat hij ernstig ziek was, maar ik schrok toch toen ik van de week de rouwadvertentie las.
Het was rond 10 uur uitgesproken druk in de Stationsstraat, veel mensen in hun beste kleren die allemaal richting kerk liepen. Ook erg veel motoren opeens in het centrum van Mill. Op een gegeven moment zag ik een motor voorbij rijden met een doodskist in het zijspan. Toen begreep ik opeens waar alle drukte vandaan kwam.

Het moet een indrukwekkend afscheid zijn geweest met tientallen motorrijders die hem begeleidden op zijn laatste rit. Voor Sonny en Joy zal het bij het grote verdriet dat ze hebben, zeker ook troost bieden dat er zoveel mensen van hun papa hielden.

FF Pauze

Na veel weg te zijn geweest, waren we dit weekend weer gewoon in Mill. Net zoals iedereen boften we ontzettend met het weer. Dat was aanleiding voor ons om vanmiddag eens een flink stuk met de hond te gaan wandelen. Tijdens een van zijn hardlooprondjes was het mijn echtgenoot opgevallen dat er in de buurt van De Tongelaar een bordje naar 'FF Pauze' verwees. Omdat we nieuwsgierig waren wat er precies bij dat bordje hoorde, was dat de bestemming voor onze wandeling. Via de Stationsstraat, Oranjeboomlaan, Hoogstraat en Hoogveldseweg liepen we naar de Karstraat richting Graafseweg. Nog voor de brug draaiden we al rechtsaf naar de Molendijk en die bleven we volgen tot we bij het bewuste bordje arriveerden. Daar liepen we de Bergseweg in om vervolgens rechtsaf de Paulweg op te gaan. In de verte zagen we daar inderdaad vlaggen en een bord met daarop FF Pauze. Een hele wandel, maar ons doel was bereikt. Echt helemaal temidden van prachtige landschappen ligt daar aan de Paulweg een schitterende uitspanning of zoals het zelf noemen een pleisterplaats - rustplaats. Voor de passerende fietser of wandelaar een ideale plek om even uit te rusten en iets te drinken of zelfs een hapje te eten. Je hoeft er niet zoals wij eerst helemaal heen te lopen, maar kunt FF pauze ook als uitgangspunt voor een wandeling nemen. In de buurt van landgoed Tongelaar is er volop gelegenheid om korte of langere wandelingen te maken. Ook voor paardenliefhebbers een prima plek om te rusten of te vertrekken, ze hebben er daar al rekening mee gehouden dat uw paard er in- en uitgespannen kan worden. We werden er allervriendelijkst ontvangen en genoten op het terras in de zon van heerlijk boerderij-ijs. Ook de hond werd verwend met een grote bak water en extra aandacht! De wandeling terug viel ons helemaal niet zwaar, goed uitgerust als we waren door het verpozen op het terras van FF Pauze. We volgden de Paulweg tot aan het bos, waar we dwars doorheen liepen naar de Graafseweg. Van daaruit was het gewoon steeds rechtdoor tot we weer in Mill waren. Moe waren we toen wel, maar met een glaasje prosecco in de zon in onze eigen tuin, was het leed al gauw geleden.

Zie hieronder de route die wij liepen (6,75 km)



Klik op de kaart voor meer mogelijkheden

Deze week op Lievendags Weblog : Zondagochtend thuis
------------- op IMMUUN--------- : Overgevoelig

Groeten uit Helsinki

Zondagmorgen half 10 (in Nederland pas half 9) zit ik op de bank van ons mini-appartementje midden in Helsinki. Gisterochtend van huis vertrokken, nadat ik net een halve dag en een nacht thuis was van het bezoek aan Wenen met aansluitende afspraak in Utrecht. Deze week heb ik nog niet veel van Mill gezien.
Volgende week ben ik er weer!

Domino-day begint in Mill?

Gisteren waren wij bij vrienden op bezoek die zo gelukkig waren hun huis wél te verkopen en inmiddels in een gloednieuw appartement wonen. Zij wel, wij moeten nog even wachten.
Van dat wachten word je op een gegeven moment moe, je wilt wel eens wat doén! Mijn echtgenoot bedacht een geweldig plan om de huizenmarkt weer op gang te helpen, ik wil het hier graag uitleggen.
Om te beginnen moet de overheid of een door de overheid gesteunde bank één huis dat op de markt wordt aangeboden aankopen voor de gevraagde prijs. De verkoper van dat huis moet tegelijkertijd met het verkoopcontract een overeenkomst tekenen dat hij binnen een week een ander huis voor de gevraagde prijs koopt. De eigenaar daarvan krijgt dezelfde overeenkomst te tekenen enzovoort, zodat als het ware een hele rits huizen elkaar als dominostenen op weg helpt. Daardoor ontstaat er een flinke beweging in de markt die de zo nodige impuls zou kunnen zijn om de nu stagnerende huizenverkoop weer op gang te brengen.
Voordeel van zo'n opzet is dat het afgelopen is met de kat uit de boom kijken en wachten tot er misschien ergens op de markt prijsdalingen zichtbaar worden. De beweging die er op dit moment is in de huizenmarkt komt van onderaf en heeft nog niet de potentie veel in beweging te zetten. Een klein rijtje dominostenen dat stagneert zogauw er naar een hoger segment moet worden overgeschakeld. Als de eerste dominosteen een pand betreft uit een hogere prijsklasse wordt de beweging groter omdat er meer beweging naar zowel duurdere als goedkopere huizen zal zijn. Eigenaren van grote en dus duurdere woningen wíllen wel doorstromen naar een huis met een hogere vraagprijs, maar dan moet er wel eerst verkocht kunnen worden. Banken zullen ook gemakkelijker een hypotheek verstrekken als er meer vermogen vrijkomt.
Ook grote makelaarsorganisaties zouden kunnen overwegen om dit plan ten uitvoer te brengen. Eenmaal een grote investering zorgt ervoor dat hun handel weer als vanouds gaat lopen. Een eenvoudig idee met verstrekkende gevolgen waarbij wij graag onze woning als eerste te koop aanbieden: overheid, bank of makelaar - u zegt het maar!

Gemist

Het lijkt of ik deze week alles in Mill gemist heb. Als ik de nieuwsberichten op www.inmill.nl lees, dan was er van alles te winnen en te beleven. Maar het ging aan mijn neus voorbij.

Ik won géén laptop, alhoewel ik echt meteen wist wat er op de foto stond bij de prijsvraag op www.inmill.nl . Er waren er veel meer die gezien hadden dat het om het torentje op de oude brandweerkazerne in de Stationsstraat ging. En met loterijen heb ik nog nooit geluk gehad, dus ook deze keer werd ik er niet uitgepikt. Jammer toch?

Ook het weekboeket was deze keer - evenals vorige keren en waarschijnlijk ook de volgende keren - niet voor mij bestemd. Ik zou er ook maar verlegen van geworden zijn, want ook ik kan niet bedenken waarmee ik het verdiend zou kunnen hebben. Er zijn veel andere mensen in Mill die daarmee gelukkig gemaakt kunnen worden, een mooi initiatief trouwens om regelmatig iemand in de bloemetjes te zetten.

Tijdens de jaarlijkse lintjesregeling viel er geen enkel voor mij naar beneden. Het leek zelfs even of er dit jaar helemáál geen onderscheidingen in Mill zouden worden uitgedeeld, maar gelukkig was er toch één nieuw lid in de Orde van Oranje Nassau in Mill. Dat moet volgend jaar beter, want vergeleken met plaatsen in de regio is één lintje wel erg weinig.

Toen wij zondagmiddag thuiskwamen uit Antwerpen, bleek dat we de braderie ook al gemist hadden. Ze waren nog aan het opruimen, dat is alles wat we er nog van konden zien. Pal voor onze voordeur stond nog een enorme bestelbus, strak geparkeerd tegen onze gevel.

En tot overmaat van ramp las ik bij thuiskomst dat we de volgende rommelmarkt zeker ook zullen missen, want op die dag komen wij terug van onze vakantie in Frankrijk.