Na de foto's vorige week van de optocht in Mill nu een kleine terugblik op de drie grootste feestdagen in het jaar (en de dagen die daaraan voorafgingen...).Carnaval in Mill is nog een echt dorpsfeest, vanaf zaterdagmiddag tot en met de dinsdagavond zie je dan ook alleen maar verklede mensen op straat. Het is maar een enkeling die daar niet aan meedoet, tot die paar mensen behoren wij tegenwoordig ook.
Toen ik zelf nog uitgebreid carnaval vierde - zo'n 35 jaar geleden - had ik een speciale kiel met veel zakken, een boerenzakdoek om af en toe het zweet van mijn voorhoofd te wissen en veel onderscheidingen om mijn nek. Carnaval dat vierde ik in het Peelstrekelrijk, van de donderdag ervoor tot en met het 'hèring schellen en het vat afdrinken' op woensdagavond. Onvermoeibaar, maar uiteindelijk gebroken en zonder stem de rest van de week. Dat was toén!
Verschillende verhuizingen naar plaatsen waar géén carnaval gevierd werd, eerst naar Wageningen en vervolgens naar Nieuwegein en zelfs naar Philadelphia in de USA, waren er de oorzaak van dat het fenomeen 'carnaval' langzaamaan uit mijn systeem verdween. Aanvankelijk kwamen we nog wel terug voor een paar dagen, maar vonden toch niet meer wat we gewend waren. Écht carnaval vieren kan alleen maar in de plaats waar je woont en waar je je thuis voelt. Het vervelende was, dat zowel het gaan vieren van carnaval in het Peelstrekelrijk als het níet gaan gemengde gevoelens t.o.v. carnaval opriep. Als we wel gingen, viel het tegen en als we niet gingen, zaten we met spijt boven de rivieren te denken aan de leut die we anders gehad zouden hebben. Maar na een paar jaar was ook dat over en waren wij zelfs in gedachten geen carnavalsvierders meer.
We gingen nog wel regelmatig naar de grote optocht van de Peelstrekels kijken, maar waren daarna ook weer heel blij als we naar huis konden. We misten niks, dachten we.
Dat ging zo jaren goed, tot we 3 jaar geleden verhuisden naar Mill. Precies een week ná de Carnaval trokken we in onze huidige woning, maar tijdens het werken aan het huis maakten we de eerste carnaval in Mill al een beetje mee. Compleet met optocht, kinderoptocht en boerenbruiloft, winkels die op gekke tijden gesloten waren (vonden wij) en veel verklede mensen op straat. Toch wel leuk.
Toch vierden wij nog steeds geen carnaval, alhoewel we er wel voor zorgden dat ook ons huis versierd werd met ballonnen en serpentines en we volop genoten van de optocht die door onze straat trekt. (Wie kan me trouwens vertellen waarom er geen muziek meeloopt? Dat mis ik nog in de optocht van Mill, verder niks dan lof!)
Intussen hebben wij wel door hoe belangrijk carnaval hier is. Het doet wat met Mill, op de een of andere manier straalt de gezelligheid er vanaf en voel je de saamhorigheid. (Dit in tegenstelling tot de kermis, maar dat is mijn persoonlijke mening.)
Wij zijn nog steeds niet zover dat we ook echt carnaval in het Gèrmelaand hebben gevierd, maar zijn al wel weer een avond wezen stappen in het Peelstrekelrijk. Met gemengde gevoelens gingen we erheen - afgesproken met vrienden dus een beetje 'verplicht' - en we hebben een geweldige avond gehad. Het was, op zijn Brabants gezegd, KEILEUK!
Volgend jaar zien we wel weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten