Live from Mill

Een besloten feestje leek het, het muziekspektakel van de Ondernemersvereniging Mill dat zaterdagavond plaatsvond in Fitland. Met The Eightball Boppers en Elvis from Mill, die wij door een wat late aankomst gemist hebben, en de klappers van de avond Armand en Peter Koelewijn ('Peter Koelepoep' volgens Armand).
Om een uur of 11 arriveerden wij in de grote zaal van Fitland, net op tijd voor de thuiswedstrijd van Armand. Zijn Millse familie was er helemaal klaar voor en daar speelde hij handig op in. Lekker op zijn Brabants converserend met de mensen vooraan en af en toe een sneer uitdelend aan diegenen die te dichtbij kwamen ('Dè speul ik vur jou, mar dan moete ge naw van het podium af!'). En ook 'De groeten van ons moeder' voor de hele zaal.
Heel verrassend bracht Armand enkele nieuwe nummers ten gehore ('Even genieten') die ook moeiteloos door Vader Abraham uitgevoerd hadden kunnen worden.
Maar ook de eigen versie van 'Nederland, oh Nederland...' mocht er zijn!



Nog meer bijzonder waren de enkele country- en zelfs bluesnummers die hij meende te moeten spelen. Het viel niet mee om Bobby McGee in de Armand-versie te volgen, maar origineel was het wel!
Armand eigen, stopte hij natuurlijk niet toen dat van hem verlangd werd, na zijn topnummers 'Bloemenkinders' en vanzelfsprekend 'Ben ik te min' kon hij het niet laten om nog een extra toegift van zijn nieuwe elpee (zoals hij zijn nieuwe cd zelf noemt) te spelen.
Na een kort intermezzo door de plaatselijke dj werd Peter Koelewijn aangekondigd. Die ging moeizaam van start, hij zong mee met een geluidsband waarvan het niveau te hard stond terwijl zijn stem niet goed doorkwam. Het kostte enkele pogingen om dat te herstellen, de geluidsman die ze voor dit evenement ingehuurd hadden, begreep niet zo snel wat er van hem verwacht werd. Jammer dat zo'n rasartiest niet goed uit de verf komt op het podium door technische onvolkomenheden. Gelukkig is Peter professioneel genoeg om daar weer een eigen draai aan te geven, ook hij maakte handig van het Brabants gebruik om het publiek op zijn hand te krijgen. Zelfs een verzoeknummer als 'Speel die dans...', dat blijkbaar niet op de geluidsband stond, wist hij op een acceptabele manier a capella te brengen, samen met een fan uit het publiek. Het laatste half uur werd de Brabantse showman begeleid door The Eightball Boppers en dat maakte meteen hét verschil waar het publiek op gewacht had. Nummers als 'Alice, Alice, who the fuck is Alice?' en 'Kom van dat dak af' spetterden opeens door de zaal. Zo werd het toch nog een leuk optreden, wij vonden het eigenlijk wel een goede combinatie: Peter en zijn Eightball Boppers. Klinkt ook prima, misschien een idee voor al deze heren op leeftijd? Het kan zo maar het begin zijn van een carrièreswitch die nog veel moois in het verschiet heeft...