Het uitgaansleven in Mill was tot gisteravond voor ons onbetreden gebied. Maar eindelijk kwam het er toch van en het is ons goed bevallen. Het idee om in Mill uit te gaan kwam niet geheel spontaan, er was wel een flinke aanleiding en een duw in de rug voor nodig. De zoon van vrienden van ons zou met zijn band in Café Geert optreden en wij gingen kijken en vooral luisteren. Om half 10 wandelden we naar hoek Stationsstraat/Spoorstraat, het was erg stil op straat. En dat op zaterdagavond in het bruisende centrum van Mill. We hoopten dus maar dat het bij Café Geert wel een beetje druk zou zijn. Bij binnenkomst viel ons als eerste de rustige sfeer op, het was ook nog erg vroeg. Maar het zag er allemaal wel gezellig uit. De band was nog niet begonnen, was nog met het afsluiten van hun maaltijd bezig, zodat we vooraf al even met de zoon van onze vrienden konden praten. Daarna hadden we nog volop keus in het bepalen van een goede plek om het geheel te volgen.
Allengs werd het drukker en de zaak liep langzaam vol. Een enkel bekend gezicht, maar de meesten waren voor ons geheel onbekenden. Aanvankelijk hoorden we bij de oudste bezoekers, maar ook dat trok aardig bij. Tegen de tijd dat de band begon, was het publiek aardig gemeleerd wat leeftijd betrof. De vaste gasten zaten op hun eigen plekje aan de bar, daaromheen zat en stond het helemaal vol. De band, die alleen eigen nummers speelt, zette stevig in en het was meteen goed. Er werd geluisterd, gelachen, gepraat (hard, anders verstond je elkaar niet) en gedronken. De muziek bepaalde de sfeer.
Na de eerste set werd de live muziek tijdelijk vervangen door het prachtige muzieksysteem achter de bar. Een beetje minder hard, zodat je weer even kon bijkletsen of meeluisteren naar de gesprekken om je heen. De zoon van onze vrienden kwam ook nog even langs om te horen of we het leuk vonden. We hebben er lekker eentje op gedronken, op ons bezoek aan Café Geert. We hebben ook geklonken op de moeder van het bandlid, zij was gisteren jarig en wij vierden dat in Mill. Zo was dat afgesproken met elkaar; de aanleiding voor ons bezoek aan Café Geert was Wicked Honey en de duw in de rug was de verjaardag van onze vriendin. Zij kon niet naar het optreden van haar zoon en hij kon niet naar haar verjaardag. Dus waren wij daar om met hem het glas te heffen!
Allengs werd het drukker en de zaak liep langzaam vol. Een enkel bekend gezicht, maar de meesten waren voor ons geheel onbekenden. Aanvankelijk hoorden we bij de oudste bezoekers, maar ook dat trok aardig bij. Tegen de tijd dat de band begon, was het publiek aardig gemeleerd wat leeftijd betrof. De vaste gasten zaten op hun eigen plekje aan de bar, daaromheen zat en stond het helemaal vol. De band, die alleen eigen nummers speelt, zette stevig in en het was meteen goed. Er werd geluisterd, gelachen, gepraat (hard, anders verstond je elkaar niet) en gedronken. De muziek bepaalde de sfeer.
Na de eerste set werd de live muziek tijdelijk vervangen door het prachtige muzieksysteem achter de bar. Een beetje minder hard, zodat je weer even kon bijkletsen of meeluisteren naar de gesprekken om je heen. De zoon van onze vrienden kwam ook nog even langs om te horen of we het leuk vonden. We hebben er lekker eentje op gedronken, op ons bezoek aan Café Geert. We hebben ook geklonken op de moeder van het bandlid, zij was gisteren jarig en wij vierden dat in Mill. Zo was dat afgesproken met elkaar; de aanleiding voor ons bezoek aan Café Geert was Wicked Honey en de duw in de rug was de verjaardag van onze vriendin. Zij kon niet naar het optreden van haar zoon en hij kon niet naar haar verjaardag. Dus waren wij daar om met hem het glas te heffen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten