Littekens

Een mooie vondst van een van onze dorpsgenoten om een (gratis Vistaprint?) spandoekje op te hangen aan de hekken van de bouwplaats van het nieuwe Sociaal Cultureel Centrum. Het spandoek roept op om de strijd te steunen, de strijd tegen dít litteken.

Maar wat verstaan wij onder een litteken? Volgens Van Dale is de definitie: "lit·te·ken het; o -s, -en teken dat ve genezen wond overblijft" Die definitie past perfect bij de oorspronkelijke spandoeken van de Brandwondenstichting die eerder aan de hekken hingen. Maar is het wel op de bouwplaats van toepassing? Wat is of was de wond?

Ik heb eerder het idee dat er voorlopig niet een litteken, maar een wond verschijnt met de bouw van het SCC in Mill. Een beschadiging van de kern van Mill (volgens Van Dale: "wond de; v(m) -en plaats waar het lichaam door een uitwendige oorzaak beschadigd is")

Maar natuurlijk begrijp ik wat de bedoeling van het spandoek — en het gebruik van het woord litteken — is. Ik kan me ook niet voorstellen dat het een aanwinst voor Mill is als op de bouwplek van nu een kolossaal modern gebouw verschijnt. Nu kunnen we nog door de hekken heenkijken en lijkt er nog wel ruimte, maar als het klaar is, is ook meteen al die ruimte opgevuld en wordt het stukje straat voor de kerk wel heel erg smal. Ook op de andere hoek ontstaat dan zo'n 'volgebouwd' dorpsgezicht. Dat wordt dan het centrum van Mill, een gebied midden in het dorp waar geen fatsoenlijke carnavalswagen meer doorheen kan. Een dorpskern waar geen plaats meer is voor de botsauto's of andere grote kermisattracties. Een beloofd plein dat absoluut niet groot genoeg is om het plein te noemen.

Ik ben bang dat er nog meer 'wonden' in Mill zullen ontstaan voordat het Centrumplan voltooid is. Het wordt afwachten of de littekens daarvan mooi zullen 'genezen'.

Deze week op Lievendag's weblog: Gehackt - Hacked - Gekraakt

Opgeruimd staat netjes

Nu wonen we al ruim 5 jaar in Mill en eindelijk krijg ik het gevoel dat we het een beetje voor elkaar hebben. Met het huis dan, bedoel ik. Het staat wel te koop, maar het onderhoud gaat gewoon door en dat kost soms veel tijd en inspanning. Veel tijd (en zin) hebben wij daar niet voor en daarom probeer ik al heel lang om daar wat hulp bij te krijgen. Mijn grootste wens, een hulp in de huishouding, is nooit gelukt en daar heb ik me inmiddels bij neergelegd. Maar voor de tuin hebben wij een fijne tuinman gevonden die regelmatig de boel komt bijhouden. Dat is een hele zorg minder.
Maar ook aan het huis zelf moet wel eens wat gebeuren. Zo hebben wij bijvoorbeeeld van de zomer erg veel last gehad van de heftige regenbuien. Ergens in de goot van het achterhuis zat blijkbaar een lek, maar wij konden het zelf niet vinden. Dat wil helemaal niks zeggen, want wij zijn geen experts op dat gebied. Vrijdag is de klus vakkundig geklaard. Tenminste dat hopen we, want in tegenstelling tot vorige maand, heeft het eigenlijk in oktober nog helemaal niet geregend. Intussen hebben wij ook al andere klussen bedacht die wij aan onze nieuw gevonden vakman gaan toevertrouwen.
Vandaag werd ik verrast door het bezoek van de glazenwasser. Hij kwam even kennismaken en het aantal ramen opnemen, zodat hij ze volgende week kan komen wassen. Dat is nog eens een hulp, want wij hebben op de begane grond 10 ramen plus een aantal deuren met bovenlicht die gelapt moeten worden. Daar komen er nog eens 5 bij op de bovenverdieping. De glazenwasser werd er enthousiast van, dat was leuk om te zien. Hij werd door mijn buurvrouw gestuurd. Ze vertelde me vorige week dat ze een glazenwasser zou gaan bellen en ik vond het een prima idee dat ze dat ook namens mij zou doen.
Wij deden niet mee met de openhuizendag afgelopen zaterdag, maar als er nu kijkers komen dan staat het huis er weer helemaal tip top bij.

Met het oog op een hopelijk snelle verkoop - je moet erin blijven geloven - ben ik vorige week ook bezig geweest met het opruimen van onze garderobe. Een van onze slaapkamers boven hebben wij ingericht als een inloopkast met veel (berg)ruimte. Dat betekent dat het niet zo opvalt als je niet meer gedragen kleding niet meteen weggooit, maar ergens in een hoek op een stapel legt. Inmiddels was die stapel behoorlijk gegroeid en na het opruimen van de kamer had ik een enorme hoeveelheid kleding verzameld waar ik afstand van wilde doen. Mijn stelregel bij het opruimen van kleren is dat ik het weggooi als ik vergeten was dat ik het had of als ik het al een jaar niet meer aan heb gehad. Voor de meeste kledingstukken golden allebei de redenen... Samen waren het ELF vuilniszakken vol. Wat een geluk dat net vorige week zaterdag de Stichting Millse Missievrienden een inzamelingsactie hield voor pater Konings. Wij een opgeruimde kamer en de stichting wat extra opbrengst.

Als laatste moet me nog even van het hart dat ik van de ene kant blij ben dat er eindelijk begonnen is met het centrumplan, maar dat ik aan de andere kant wel erg veel gemopper hoor over de situatie in Mill op dit moment. En dat is nog maar het begin. Een paar maanden geleden stond er op deze weblog een poll waarin ik me afvroeg hoe de mensen in Mill over het nieuwe plan denken. De meeste mensen die deze poll invulden vinden het jammer dat voor het nieuwe plan een aantal oude gebouwen in Mill gesloopt moeten worden en ze zijn bang dat het nooit afkomt. Dat klinkt niet erg positief, maar komt wel overeen met de opmerkingen die ik zo hier en daar hoor. En daar komt nu dan ook nog eens de onvrede over de verkeerssituatie bij. Of het nu de postbode is die bij mij aan de deur staat te klagen dat hij bijna niet met zijn bus voor de deur kan komen of de mensen in de kassarij bij de supermarkt, echt blij zijn ze er niet mee. Het gevoel dat het nieuwe sociaal cultureel centrum van ons allemaal wordt, leeft nog absoluut niet.

Deze week op Lievendag's weblog: Opeens is het oktober...