De weg naar gezondheid

Dit weekend konden we eindelijk onze plannen om naar de open dag van Fitland te gaan, waarmaken. Dus wandelden we zondagochtend naar de Hoogveldseweg: de weg naar gezondheid. Een lange rij en véél fietsen en auto's voor de deur zeiden ons dat we op de goede dag waren gekomen. Het was druk. Aansluiten maar en na een half uur wachten, waren we aan de beurt voor de rondleiding. We kregen vakkundige uitleg van de directeur van ViaSana zelf, hij was met recht trots op zijn bedrijf. Want een bedrijf is het, de ondernemingsdrift spat er van af. We konden met eigen ogen zien wat Fitland nog meer te bieden heeft dan enkel sportieve activiteiten. Hotelkamers, een mooi restaurant, moderne wachtkamers, efficiënte behandelkamers, luxe patiëntenkamers, de modernste MRI-scan etc. etc. En dat allemaal ook nog vergoed door de zorgverzekeraar! Hier wordt op professionele wijze gezondheidszorg aangeboden en wel op de efficiënte manier. Worden in normale ziekenhuizen alle kosten doorberekend naar de patiënt, hier nemen ze geen risico's en kunnen ze goedkoper werken. Vooraf worden zoveel mogelijk complicaties uitgesloten en mocht er onverhoopt toch iets vervelends gebeuren dan gaat de patiënt alsnog naar het "gewone" ziekenhuis. Alle artsen die aan ViaSana verbonden zijn, werken daarnaast ook in een ziekenhuis dat kosten moet maken als opleidings- en bijscholingsplaats. Dat moeten ze ook wel, want zonder relevante en actuele bijscholing mag een arts zijn of haar praktijk niet uitoefenen. Dat geldt overigens ook voor de verpleegkundigen. ViaSana doet niet aan opleiding en nascholing, dat scheelt flink veel geld. Alleen artsen van 60 jaar of ouder zijn volledig geaccrediteerd en hoeven zich niet meer bij te scholen. Zij kunnen zich dus voor 100% aan ViaSana verbinden. Zou de weg naar gezondheid straks dan uitkomen bij bijna gepensioneerde artsen die wel veel ervaring hebben, maar niet meer venieuwend bezig zijn?

Stationsstraat zonder treinen

Wij wonen in Mill, in het centrum. Vanachter mijn bureau heb ik uitzicht op de Stationsstraat in Mill. Een dichtgeklinkerde straat met veel auto's en geen treinen. Voor de dichtstbijzijnde trein moet je naar Cuijk, met de bus. In de Stationsstraat rijden ook geen bussen. In Mill rijden wel bussen, maar niet zo vaak. Als ik naar buiten kijk, zie ik behalve auto's ook veel voetgangers en fietsers. Ik zie ook voetgangers met rollator, die zijn allemaal wat ouder. In Mill wonen best veel oudere mensen. Er fietsen en lopen echter ook veel jonge mensen, moeders met kinderen en schoolkinderen met elkaar. Dat geeft een gezellige drukte als ik de Stationsstraat in kijk. Dit rustige beeld wordt een paar keer per dag verstoord door veel lawaai. Er vliegen namelijk wel straaljagers over de Stationsstraat in Mill. Veel straaljagers richting Volkel. Behalve deze snelle herrieschoppers zien we soms ook grote Amerikaanse laagvliegers, met of zonder radar. Het lijkt af en toe wel of je ze aan kunt raken, maar het is nooit eng. Gek is, dat je er gewoon aan went. Het hoort erbij als je in de Stationsstraat in Mill woont. Het stoort absoluut niet en er is niemand in Mill die er wakker van ligt. 's Nachts vliegen ze niet!