Carnaval is weer voorbij, het serieuze leven in Mill is weer begonnen. Het is me nogal wat hier in het dorp, carnaval lijkt bijna belangrijker dan Kerstmis. Veel winkels zijn gesloten, niet één of twee dagen, maar wel vier dagen als je de zondag meetelt! De meeste beperkten zich tot maandag en dinsdag gesloten, maar ik heb hier en daar echt raamplakkaten gespot met die extra woensdag erop! Daar moet een hele begripvolle 'baas' werkzaam zijn, of misschien is hij of zij door schade en schande wijs geworden in voorgaande jaren. In ieder geval denk ik niet dat er winkels in Mill zijn die om een andere reden dan carnaval zo lang gesloten zouden zijn.
Alles bij elkaar waren het mooie dagen, het zonnige weer deed er een extra schepje bovenop! Wat een genot om de optocht voorbij te zien trekken zonder kou te lijden of nat te worden.
De optocht. Daar moet ik toch even iets over kwijt.
Ieder jaar staan wij verwachtingsvol aan de kant, dit jaar zelfs in het gezelschap van onze 2 jongste zonen die speciaal daarvoor naar Mill waren gekomen. We hoopten op een sfeervolle middag, maar op de een of andere manier wilde dat niet lukken. Dat lag zeker niet aan de mooi gebouwde wagens en de vrolijke groepen die in de optocht meeliepen. Wat wij vooral erg misten, ik heb het er geloof ik eerdere jaren ook al eens over gehad, is muziek die de diverse groepen en wagens met elkaar verbindt. Gewoon zo af en toe een drumband die meeloopt, de harmonie, een dweilorkest. Om de gaten te vullen en de stemming erin te houden zijn die onontbeerlijk. Waarom ze dat in Mill nog steeds niet begrepen hebben, is ons een raadsel. Op maandag met de boerenbruiloft en op dinsdag bij de kinderoptocht gebeurt het namelijk wél! Misschien volgend jaar dan maar?
In de week voor carnaval leek het even of ze in de Stationsstraat ook maar vast met de uitvoering van het centrumplan begonnen waren. Opeens zag ik iemand die de stenen voor ons huis eruit wilde halen om te gaan graven. Omdat hij binnen onze erfgrens aan de slag wilde, ben ik me ermee gaan bemoeien. Wat bleek? Er moest een glasvezelkabel naast de bestaande telefoonkabel gelegd worden, helemaal van Stationsstraat 1 naar de hoek van Stationsstraat en Bernhardstraat. Nou weet ik dat zoiets niet mag zonder een zogenaamd 'Klic-rapport' (Kabels en Leidingen Informatie Centrum) en daar vroeg ik dan ook naar. Gelukkig stond daarin dat ze 3½ meter van ons huis moesten graven - en laat dat nou vér buiten onze erfgrens zijn! Ze zijn 2 dagen bezig geweest met de werkzaamheden, volgens mij zonder resultaat. Een dag later waren ze namelijk op een andere plek aan het graven en leek het erop dat ze de kabel naar de kast op het marktplein moesten trekken.
Behalve dit voorval, hadden wij deze week ook op een andere manier 'last' van het zo dicht op de straat wonen. Met carnaval zijn er altijd feestvierders die het bijzonder origineel vinden om op onze bel te drukken. Niet even, maar lekker lang ingedrukt houden. Hoe meer bier er gedronken is, hoe langer die vinger blijft hangen. Overdag is dat niet zo erg, maar 's avonds laat? Het is absoluut niet lollig om opeens recht overeind in je bed te schieten als je net aan je slaap begonnen bent. Behalve die snerpende bel hoor je dan ook wegrennende mensen. Een luidruchtig groepje, want alleen belletjetrekken is niet leuk natuurlijk. Misschien moeten we toch maar weer zelf van de anderhalve meter voor ons huis gebruik gaan maken. De heg doortrekken of een klein voortuintje schept waarschijnlijk net genoeg afstand om de wat te opdringerige feestvierders op afstand te houden. De mogelijkheid is er, ook al denkt nu iedereen dat de strook grond voor ons huis bij de openbare weg hoort.
Ons huis, nog steeds te koop! Op 26 maart doen wij weer mee met de Openhuizendag van de NVM. Voor iedereen die ons graag wil helpen met de verkoop van ons huis: KLIK HIER en verspreid de boodschap! Dank!
Deze week op IMMUUN: Gelukkkig maar
Deze week op Lievendag's WeBlog: Rust
Geen opmerkingen:
Een reactie posten